Μία εικόνα...
Το σχόλιό μου για την επόμενη ημέρα του διασυρμού από τον Παναθηναϊκό φτάνει στις 1.000 λέξεις. Όσες η συγκεκριμένη εικόνα, σύμφωνα με το πασίγνωστο κινέζικο γνωμικό.
Η μπάλα λοιπόν περνά αποκλειστικά στα πόδια των παικτών του Αστέρα. Αυτοί καλούνται να ολοκληρώσουν τη χρονιά με αξιοπρέπεια. Αυτή που δεν είδαμε στο ελάχιστο το Σάββατο. Γιατί δεν είναι το 0-5 αλλά η ολοκληρωτική παράδοση άνευ όρων στο πρώτο ημίχρονο όπου ο Παναθηναϊκός έβγαλε δέκα τετ-α-τετ.
Ο Ελευθερόπουλος πλήρωσε- δικαίως- το δικό του μάρμαρο. Τον Γενάρη είχε παρουσιάσει έναν Αστέρα που μας έκανε να κοιτάμε με αισιοδοξία τη συνέχεια. Του είχα αποδώσει τα εύσημα, βλέποντας την ομάδα να βγάζει στο χορτάρι ανά διαστήματα ωραία πράγματα. Αλλά στο τέλος, απέτυχε.
Απέτυχε γιατί στο ματς της χρονιάς στη Λεωφόρο παρουσίασε μία ομάδα χωρίς αρχή και τέλος, έχοντας δώσει τα πάντα τρεις ημέρες πριν στην Τούμπα χωρίς... νόημα. Επαναλαμβάνω, δεν είναι ούτε το 4-0, ούτε το 0-5. Αλλά ο τρόπος.
Το να βλέπεις μία άμυνα στο κέντρο του γηπέδου να διασύρεται χωρίς έλεος, είναι ευθύνη του προπονητή. 'Η δεν έδωσε εντολή να μαζευτεί η ομάδα, ή έδωσε και δεν τον άκουσαν οι παίκτες του. Αρα το είχε χάσει το παιχνίδι. Δυστυχώς έχασε (ο Αστέρας) και τον Ίγκορ με μία αλλαγή στα όρια του προπονητικού "εγκλήματος".
Είναι Δευτέρα όμως και οι κιτρινομπλέ συνεχίζουν με άλλον προπονητή. Συνεπώς τελειώνει η κουβέντα για το τι έκανε και τι δεν έκανε ο πρώην τεχνικός. Πλέον η μπάλα περνάει στο πόδια των παικτών που πρέπει να αντιμετωπίσουν τις δικές τους ευθύνες. Αυτοί πρέπει να τελειώσουν τη χρονιά με αξιοπρέπεια.
Και φυσικά να τελειώσουν τη χρονιά στη... Σούπερ Λίγκα. Όσο και να θέλω να μην πιστεύω ότι θα αντιμετωπίσει αυτό τον εφιάλτη ο Αστέρας, παραμένει μόλις έξι βαθμούς πάνω από τη ζώνη του υποβιβασμού.
ΣΧΟΛΙΑ