ΡΟΗ

Γεννημένη και μεγαλωμένη στη Θεσσαλονίκη, από μητέρα πρόσφυγα από την Καππαδοκία και πατέρα από την Κατερίνη, η Μαριώ ασχολήθηκε από τα 13 της με τη μουσική.

Μια γυναίκα, που έχει φάει τη ζωή με το κουτάλι, δε θεωρεί τον εαυτό της καλλιτέχνιδα, αλλά εργάτρια και δεν ανήκει στο "star system". Μια γυναίκα, μάνα και γιαγιά που, μαζί με το σύζυγό της, βοηθά τα παιδιά και τα εγγόνια της.

Είναι ρεμπέτισσα και το υποστηρίζει και με τον τρόπο, που ζει. Στο χώρο του λαϊκού και του ρεμπέτικου, δεν υπάρχει χώρος για "καλάμια". Η μελωδία και ο στίχος του τραγουδιού, είναι αυτά που σε αγκαλιάζουν και όχι αυτός, που τραγουδά. Είναι πολλοί οι μεγάλοι συνθέτες και στιχουργοί στην Ελλάδα!

Για τα εθνικά ζητήματα, όπως αυτό της διεκδίκησης από την ΠΓΔΜ του ονόματος και την παραχάραξη της ιστορίας, η Μαριώ είπε:

"Εμείς είμαστε Έλληνες. Τολμηροί και περήφανοι. Το θέμα της Μακεδονίας μας έτσουξε όλους και μας τσούζει ακόμα, γιατί δεν μπορεί μια χώρα, να γράφει ιστορία αιώνων από την αρχαιότητα και να βγαίνει μια άλλη χώρα και να επικαλείται την ονομασία, ως δική της. Αυτό είναι απαράδεκτο. Αν και είναι πολιτικό παιχνίδι κάποιων, οι οποίοι γνωρίζουν, πως μπορούν, να βοηθήσουν, να μείνει το όνομα Μακεδονία στην Ελλάδα. Εμείς όμως πιστεύουμε, πως η Μακεδονία είναι ελληνική και το στηρίζουμε.

Η περηφάνια των Ελλήνων φαίνεται και τώρα στις δυσκολίες, που περνούν. Από περηφάνια κάποιοι άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους, γιατί χρωστούσαν. Κάποιοι που σήμερα δεν έχουν, ούτε να φάνε και είναι άνεργοι, είναι το μεγάλο πλήγμα της χώρας μας. Οι άνθρωποι έχουν δικαιώματα, όταν γεννιούνται, να ζούνε με αξιοπρέπεια και να μην στερούνται τίποτα, δημοκρατικά.

Κάθε κυβέρνηση θα πρέπει, να σκύβει το κεφάλι και να λέει: "πρώτα ο λαός μου και μετά όλοι οι άλλοι! "Οι Έλληνες είναι περήφανος και αποφασιστικός λαός. Το γιατί δε μιλάνε, όμως, και δεν ξεσηκώνονται, δεν το ξέρω. Ίσως δεν έχουν πια και τις δυνάμεις".

Τρεις συμβουλές της μητέρας της ακολουθεί σε όλη της τη ζωή και αισθάνεται περήφανη και άνθρωπος:

-ζήσε, χωρίς να φαίνεσαι
-άξιο όνομα υπέρ πλούτου
-άνευ τόλμης, ουδεμία πρόοδος

Με τα πολιτικά δεν ασχολείται και δηλώνει:

"Να πάνε, να κουμπουριαστούν όλοι. Ο καθένας κοιτάει την τσέπη του και μη χάσουν τους μισθούς τους. Τέλος. Και πέρα απ’ αυτό, να έρθει κάποιος, που να είναι Έλληνας και να είναι πατριώτης. Να πονάει γι’ αυτή την πατρίδα, που υποφέρει ακόμα, στον αιώνα που ζούμε.

Δεν ανήκω σε κανένα κόμμα, γιατί εδώ και 15 χρόνια δεν ψηφίζω, γιατί δεν έχω πια εμπιστοσύνη. Για να μην είμαι όμως και αντίπαλη με κανέναν, προτιμώ, να είμαι ουδέτερη. Όλοι αναρωτιούνται, τι να κάνουν και αν θα ψηφίσουν, αφού όλοι κλέβουν. Μας έχουν βάλει όλους μέσα σε ένα καζάνι και μας βράζουν.

Όσο για το πώς ψηφίζουμε... Ο Έλληνας αποφασίζει την τελευταία στιγμή. Πάνω από την κάλπη. Στο τελευταίο λεπτό. Τότε συνειδητοποιεί και αποφασίζει, τι πρέπει, να κάνει.

Αν ήμουνα στην πόλη μου και ψήφιζα, θα διάλεγα Νέα Δημοκρατία. Για καθαρή δημοκρατία. Δεν είμαστε για παιχνίδια. Θέλουμε, να μας χαρίσει η Ευρωπαϊκή Ένωση το δάνειο. Η κάθε κυβέρνηση όμως, που δελέασε τον κόσμο, να πάρει δάνεια και τώρα τους πετάει στο δρόμο, γιατί δε χαρίζει σε αυτόν τον κόσμο τα δάνεια; Χαρίστε στον Έλληνα το δάνειό του, να ξαναφτιάξει τη ζωή του, όπως νομίζει εκείνος καλύτερα. Γιατί να χαριστεί μόνο το δάνειο της Ευρώπης; Στην ηλικία μου θα έπρεπε, να μπορώ, να κάθομαι, μετά από 53 χρόνια στο χώρο του τραγουδιού. Όμως, δε μου επιτρέπεται, γιατί είμαι υποχρεωμένη, να εργάζομαι".

Στην Αθήνα, η Μαριώ εμφανίζεται στις "Γραμμές" μαζί με τη Λένα Αλκαίου και την Άβα Γαλανοπούλου, με σκηνοθέτη και σεναριογράφο το Λευτέρη Χαρέλη. Στην Τρίπολη έρχεται  για πρώτη φορά και θα εμφανιστεί στη "Φωλιά του ΚούΚου".

Θα παρουσιάσει ένα μουσικό πρόγραμμα σε μουσική επιμέλεια του Δημήτρη Λίγωνου, ο οποίος αναλαμβάνει μπουζούκι, σύνθεση και στίχο. Ενορχηστρωτής ο Παναγιώτης Παπαγεωργίου, πιανίστας.