Κατώτερος των περιστάσεων
Ο Αστέρας δεν ήταν το φαβορί στο ΟΑΚΑ απέναντι στην ΑΕΚ, ωστόσο δεν πάλεψε καθόλου για τις όποιες πιθανότητες πρόκρισης του αναλογούσαν.
Αυτό ήταν ακριβώς που «πόνεσε» στον επαναληπτικό για τη φάση των 16. Όχι ο αποκλεισμός από τα προημιτελικά, αλλά ο τρόπος. Όλοι ξέραμε μετά το 1-1 της Τρίπολης, ότι οι πιθανότητες να περάσει ο Αστέρας είχαν μειωθεί αισθητά. Αλλά δεν προσπάθησε ούτε να τις διεκδικήσει.
Οι κιτρινομπλέ δεν μπήκαν ποτέ πνευματικά στον αγωνιστικό χώρο. Απλά... παρατάχθηκαν και στο 17’ η σεμνή τελετή είχε ολοκληρωθεί πιο εύκολα από όσο φανταζόταν ο πιο φανατικός υποστηρικτής της ΑΕΚ. Ήταν ένα ξεκίνημα καρμπόν με το 0-5 κόντρα στον Ολυμπιακό. Καμπανάκι μεγάλο αυτή η εικόνα.
Ο Αστέρας μας έχει κακομάθει να βγάζει τη ψυχή των μεγάλων σχεδόν σε κάθε ματς. Όλων των μεγάλων. Αυτό είναι και το... καμάρι μας. Ότι αυτή η ομάδα ποτέ δεν ήταν εύκολη λεία ούτε γιατί ήταν αδύναμη αγωνιστικά ούτε γιατί άνηκε σε άρματα όπως τόσες και τόσες άλλες ομάδες. Όποτε η εικόνα μιας αδύναμης ομάδας που τα παράτησε στο 17’ ενοχλεί.
Και η δικαιολογία ότι το μυαλό ήταν στον Παναιτωλικό δεν είναι αποδεκτή. Το Κύπελλο είναι το μεγάλο απωθημένο, κάτι παραπάνω από ένας στόχος. Και όταν η κλήρωση σου κλείνει το μάτι για τα ημιτελικά, οφείλεις να κάνεις κατάθεση ψυχής. Μεγάλο φάουλ λοιπόν από όλους όσοι συμμετείχαν σε αυτό το ματς, τεχνικό επιτελείο και παίκτες που αγωνίστηκαν(;).
Πλέον ο στόχος είναι να γίνει η κατάθεση ψυχής για τις όποιες πιθανότητες εξάδας υπάρχουν. Και μετά τη χθεσινή εικόνα, αυτός ο στόχος έγινε υποχρέωση.
ΣΧΟΛΙΑ