ΑΠΟΨΕΙΣ

Στο Θόδωρος Κολοκοτρώνης είναι αλλιώς. Το βλέπουμε όλη τη χρονιά, το είδαμε και την Κυριακή (26/4). Ο Αστέρας μεταμορφώνεται στο σπίτι του και είναι το αφεντικό σε όλες τις αναμετρήσεις, σχεδόν από το ξεκίνημά τους. Το κατάλαβε πολύ καλά ο Πανθρακικός, παρόλο που "καιγόταν" για τη νίκη, αλλά δεν κατάφερε να παίξει το τελευταίο του χαρτί για την παραμονή. Γιατί οι Αρκάδες δεν τους άφησαν, παρουσιάστηκαν σοβαροί και δεν κλώτσησαν την ευκαιρία για βαθμό στα πλεί-οφ.

Με τον Χερόνιμο Μπαράλες είναι αλλιώς. Η αντίπαλη άμυνα νιώθει ότι υπάρχει κάποιος που μπορεί να την απειλήσει ανά πάσα στιγμή. Και όσο καλή και να είναι, όσο καλά και να παίζει ο τερματοφύλακάς της, θα βρεθεί η στιγμή που ο Αργεντινός θα πηδήξει στον αέρα και θα τους πάρει όλους παραμάζωμα. Το έκανε στο 68' όταν ο Πανθρακικός άρχισε να πιστεύει όλο και πιο πολύ, ότι μπορεί να φύγει αήττητος από την Τρίπολη. Και αμέσως μετά και πάλι ο Αργεντινός δέχθηκε την μπαλιά του εξαιρετικού (επιτέλους) Μπαντιμπανγκά, δοκίμασε να σκοράρει με τακουνάκι για έρθει στο τέλος της φάσης ο Ρόλε για το 2-0.

Ήρθε η ώρα και στα εκτός έδρας να είναι αλλιώς. Ο Πανθρακικός μείωσε σε 2-1, αλλά ο ανώτερος Αστέρας δεν είχε διάθεση να παίξει με τη φωτιά όπως με τον ΠΑΣ. Πήρε τον πολύτιμο βαθμό στα πλέι-οφ και τώρα, απέναντι στην Ξάνθη στα πηγάδια, πρέπει να επιστρέψει στα διπλά. Οφείλει να το κάνει, οφείλει να διατηρήσει αυτόν τον βαθμό, χωρίς να ασχοληθεί με τα αποτελέσματα του ΠΑΣ και του Ατρόμητου. Κάνει το 2/2 και μπαίνει στο μίνι πρωτάθλημα χωρίς άδεια χέρια. Απλά πράγματα, πάρα πολύ απλά πράγματα για τον ΣΟΒΑΡΟ Αστέρα.