ΠΡΑΚΤΟΡΑΣ

ΑΣΤΕΡΑΣ

Πόσο απολαμβάνω να έχω τριπλάσιες τελικές από τον ΠΑΟΚ που διεκδικεί το πρωτάθλημα.

Πόσο μ’ αρέσει να βλέπω τους παίκτες με τα κιτρινομπλέ, να αφήνουν την ψυχή τους στο χορτάρι.

Πόση σιγουριά νιώθω για το μέλλον, όταν ο προπονητής έχει σαφές πλάνο και μένει προσηλωμένος σε αυτό, παρά την ατυχία.

Πόσο ευτυχισμένος είμαι όταν βλέπω την ποιότητα να ξεχειλίζει και οι απουσίες να μην αποτελούν πρόβλημα.

Πόσο γουστάρω να παρακολουθώ τους παίκτες του ΠΑΟΚ, τους ακριβοπληρωμένους Σβαμπ, Σβιντέρσκι, Βαρέλα, Πασχαλάκη και τόσους άλλους, να καθυστερούν για να γλυτώσουν το… έμφραγμα.

Πόσο απολαμβάνω να ξέρω ότι οι αντίπαλοι του Αστέρα παρακαλούν τον διαιτητή να σφυρίξει τη λήξη.

Πόσο όμορφο συναίσθημα το να ξέρεις, πως ο διαιτητής θέλει να βοηθήσει τον «μεγάλο» να ξελασπώσει και δεν μπορεί!

Πόσο «τρελαίνομαι» και χαμογελάω με νόημα, όταν ξέρω πως ο Αστέρας συνεχίζει από εκεί που σταμάτησε πέρυσι και κοιτάζει μόνο ψηλότερα. Όσοι ήταν στο γήπεδο, κατάλαβαν. Όσοι είδαν το ματς από την τηλεόραση, πήραν μια γεύση.

Λίγη υπομονή και σύντομα, ακόμα και οι… τυφλοί, θα δουν!