Και τώρα να πάρει... φόρα

Δεν θα πούμε ότι η ομάδα έπαιζε με την πλάτη στον τοίχο, αλλά δεδομένα στη Ριζούπολη υπήρχε πολλή πίεση.

Σε μια έδρα που η ομάδα πάντα παίρνει τη νίκη, ο Αστέρας έπρεπε να αποδείξει ότι είναι ανώτερος από τον Απόλλωνα.

Αυτό το είδαμε στο μεγαλύτερο μέρος του αγώνα, εξαιρώντας τα τελευταία λεπτά όπου οι Αρκάδες είχαν δώσει χώρο στον αντίπαλο για να κρατήσουν το μηδέν. Και τα κατάφεραν. Υπενθύμισαν σε οσους το ξεχνούσαν, πως είναι ομάδα η οποία θα παλέψει για την εξάδα και όχι για να σωθεί.

Ο Χερόνιμο Μπαράλες, επίσης, "μίλησε". Ο πρώτος σκόρερ ήταν εκεί για να δείξει ότι δεν ξέχασε την τέχνη του. Απίθανο γκολ... Ένα ακόμα.

Ο Ράσταβατς σ' αυτό το ματς είχε ό,τι του έλειψε στα προηγούμενα ματς, το γκολ του "Χέρο". Κατά τ' άλλα ο Αστέρας ήταν αυτό που έχουμε συνηθίσει. Μια ομάδα που ήξερε τί ήθελε μέσα στο γήπεδο, με τους Ρετζίς, Σίτο, Αλβαρες να προσπαθούν να δημιουργήσουν ρήγματα. Ο Μουνάφο ήταν ο κινητήριος μοχλός της ομάδας κι ο Σόνι έδειξε ότι μπορεί να κάνει ζημιές.

Φυσικά η ομάδα χρειάζεται αρκετή δουλειά στον τομέα "δημιουργία". Ο Μπαράλες πρέπει να βρει ρυθμό και φυσικά πρέπει να μπουν στο χορό του σκοραρίσματος κι άλλοι.

Ζητούμενο, πάντως, τη δεδομένη στιγμή να βγάλει η ομάδα χαρακτήρα και κόντρα στον Παναθηναϊκό, που έρχεται με... φόρα κι αυτός μετά την εμφατική νίκη επί του Ιωνικού με 4-1.

Υ.γ.: Η ατυχία συνεχίζεται με Ατιένθα και Καπίγια. Ευχόμαστε να επιστρέψουν γρήγορα. Ειδικά ο Καπιγια, που έμαθε να ζει με την ατυχία.

Υ.γ.2: Μπράβο στον κόσμο που ήταν εκεί. Κι αυτός. Στα δύσκολα ώθησε την ομάδα σ' ένα τεράστιο διπλό.