ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ

Ο Αντώνης Μαυρέας ,πρώην προπονητής του Παναρκαδικού, και φυσικά μέλος της ομάδας του ΠΑΟΚ που αντιμετώπισε τη Νάπολι του Μαραντόνα θυμήθηκε στο a-s τις μέρες εκείνες που ήρθε... κοντά στο "Θεό"!

Οι εικόνες που έζησε στη Νάπολη, η λατρεία του κόσμου κι η συνάντηση μαζί του στα αποδυτήρια, όπου και του έδωσε ένα ρολόι που είναι κλειδωμένο στη θυρίδα εδώ και 30 χρόνια!

Ακούτε ότι ο ΠΑΟΚ κληρώθηκε με τη Νάπολι. Ποια ήταν η πρώτη αντίδραση;

"Δεν είχαμε ξεκινήσει ακόμα προετοιμασία και έγινε η κλήρωση για το τότε ΟΥΕΦΑ

Ο αδερφός μου με πήρε τηλέφωνο και μου είπε ότι κληρωθήκαμε με τη Νάπολι, που τότε ήταν το μεγαθήριο της Ευρώπης, έβλεπες ότι θα είναι υπερδύναμη. Δεν το πίστευα, πήρα τηλέφωνο τον Στέφανο Μπορμπόκη. Μας έπιασε νευρικό γέλιο, δεν το πιστεύαμε".

Και φτάνετε στις μέρες που έπρεπε να πάτε στην Ιταλία...

"Ξεκινήσαμε προετοιμασία και ύστερα από 40 μέρες ήταν το πρώτο ματς στη Νάπολη. Λίγο γέλιο, λίγη νευρικότητα λίγο η σκέψη του διασυρμού. Που πάμε εμείς τώρα... 

Φτάσαμε δύο μέρες νωρίτερα στην Ιταλία. Συνηθίζεται να γίνεται η προπόνηση στο γήπεδο που θα διεξαχθεί το ματς. 

Η Νάπολι είχε μια ώρα νωρίτερα προπόνηση από εμάς. Ο κόσμος που ήταν έξω από το γήπεδο για να τον δει και μόνο να φεύγει με το αυτοκίνητο, μπορεί να ήταν και 15.000 -20.000 κόσμου. Αυτό ήταν την παραμονή. Υπήρχε λατρεία".

Έρχεται η μέρα του αγώνα. Πως νιώθετε πριν μπείτε στον ίδιο αγωνιστικό χώρο με το "Θεό"; 

"Κάναμε ζέσταμα κάτω από τις κερκίδες. Τι διατάσεις να κάνουμε εμείς; Κοιτούσαμε τον Μαραντόνα. Κάποια στιγμή πήρε μια μπάλα και έκανε πλάκα στους αστυνομικούς, τους περνούσε την μπάλα κάτω από τα πόδια.

Είχε 92.000 εισιτήρια, δηλαδή περίπου 100.000 άτομα. Κάναμε το σταυρό μας, λέγαμε να μη φάμε πολλά.  Ο κόσμος έβγαλε συναισθήματα για έναν Θεό. Σιγά σιγά λέγαμε ότι δεν είναι άτρωτοι, χάσαμε 1-0 κάνοντας ένα πολύ καλό ματς. Τον "κυνηγούσα" για τη φανέλα. Δεν έβγαζε την μπλούζα του στο γήπεδο όμως γιατί είχε κάποια παραπάνω κιλά και ήταν σε κόντρα με τον προπονητή του. Και μόλις κατέβηκε την καταπακτή ο Μιχάλης Ιορδανίδης του πήρε την μπλούζα, αν δεν κάνω κάποιο λάθος". 

Το ρολόι πώς προέκυψε;

"Είμαστε στα αποδυτήρια και έρχεται κάποιος από τη Νάπολι και μας λέει ότι θέλει να μας χαιρετήσει έναν έναν ο Ντιέγκο. Μπήκε στα αποδυτήρια ένας πολύ απλός άνθρωπος. Τότε κυκλοφορούσε ένα ρολόι, αυτό που έχω αναρτήσει και είναι στη θυρίδα 30 χρόνια, το φυλάω σαν τα μάτια μου. Ήταν ένα ρολόι ξεχωριστό για τον καθένα. 

Στην πρώτη άμεση επαφή εκτός γηπέδου που είχα μαζί του, είδα έναν ευγενέστατο άνθρωπο, τόσο απλός... δεν σου έβγαζε ότι ήταν τόσο τεράστιος".

Εντός γηπέδου;

"Στο γήπεδο, τον κύριο όγκο τον έπαιρνε όταν έβγαινε λίγο αριστερά. Είχαμε ένα ρόλο να βγαίνω εγώ προς τα έξω. Απ' έξω τον μάρκαρες, από μέσα (γέλια) ... είχε επινοήσεις, γεννούσε πράγματα, έβλεπες την πλάτη του, ήταν πραγματικά κάτι φοβερό, το οποίο το ζήσαμε".

Το ματς της Τούμπας πως το θυμάστε;

"Είναι η μέρα που κάνουν προπόνηση στην Τούμπα. Δεν μπορούσε να ζυγώσει κανένας. Στη μέρα του ματς, που μπήκαμε για ζέσταμα, παίρνει μια μπάλα, πηγαίνει στο κέντρα και κάνει ποδαράκια, διάφορα σχέδια... 

Το ματς ήταν στις 21.00 και στις 16.25 η Τούμπα ήταν γεμάτη. 

Ήρθαν από την Καλαμάτα σχεδόν 200 άτομα για να δουν εκείνον τον άνθρωπο. Στο σπίτι μου κοιμήθηκαν τότε γύρω από τα 20 άτομα. Η γυναίκα μου και τα παιδιά μου πήγαν στο σπίτι του Γκουερίνο να μείνουν.

Εμείς φτάσαμε στο γήπεδο γύρω στις επτά παρά. Μια απίστευτη ατμόσφαιρα. Μια τέτοια Τούμπα δεν έχει υπάρξει ξανά. Ήταν κρεμασμένοι σαν τα σταφύλια, φώναζαν από τα μεγάφωνα "κατεβείτε από τις μάντρες.

Μόλις μπήκε ο Μαραντόνα το τι έγινε δεν το συζητάμε... Τελείωσε το ματς 1-1. Ήταν μια μεγαλύτερη προσωπικότητα, ο μεγαλύτερος ποδοσφαιριστής σε οντότητα, που έπαιρνε στις πλάτες του τα πάντα".

Κλείνοντας, ο Αντώνης Μαυρέας τονίζει:

"Ξεκίνησε πολύ φτωχός, έκανε φιλανθρωπίες. Το ότι έστειλαν απ' όλον τον κόσμο όλοι ένα μήνυμα σημαίνει ότι ήταν ένας άνθρωπος που έδωσε πράγματα, γέμισε γήπεδα κι η λατρεία του κόσμου είναι απίστευτη. 

Τα λάθη που έκανε ήταν δικά του και γι' αυτό έφυγε τόσο νωρίς. Εκανε πράγματα που δεν συμβαδίζουν με τον αθλητισμό. Τα έκανε όλα. Δεν έπαιρνε χαμπάρι τίποτα και αυτό το έκανε μέσα στο γήπεδο. Για να περνάει.

Ήμουν πολύ τυχερός, που τον γνώρισα, έπαιξα απέναντί του και μου έμεινε ένα δώρο απ' αυτόν. Ανέβασε ένα επίπεδο το ποδόσφαιρο τη δεκαετία από το '85 μέχρι το 95'. Εκανε τη μεγαλύτερη επανάσταση στο ποδόσφαιρο. '

Από το άκουσμα ότι έφυγε είμαι και 'γω συντετριμμένος και απ' αυτά που διαβάζω είμαι ευλογημένος που τα έζησα αλλά λέω και γιατί έφυγε τόσο νωρίς. Είμαι τυχερός που τα έζησα".