Ώρα πολέμου!
Η ιστορία μας έχει διδάξει ότι η γνώση της τέχνης του πολέμου (σε οποιονδήποτε τομέα) είναι ζήτημα ζωής και θανάτου. Είναι δρόμος που οδηγεί στην επιτυχία ή στην ήττα.
Ξεκινάω με αυτό ακριβώς, για να τονίσω την κατάσταση που βρίσκετε ο Αρκαδικός! Η ομάδα μας βρίσκετε σε πόλεμο, και μάλιστα αν θέλει να βγει νικήτρια από αυτόν, πρέπει από την επόμενη μάχη κιόλας να ΚΕΡΔΙΣΕΙ! Και εξηγούμαι..
Βρίσκεται στο γκρουπ των 4 ομάδων που θα παίξει play-out για να σωθούν οι 2 από τις 4 (οι θέσεις 11-12-13-14 θα παίξουν σε αυτό, με παιχνίδια στις 3 νίκες, μεταξύ 11-14 και 12-13, πλεονέκτημα έδρας οι 11-12). Στις επόμενες 2 αγωνιστικές λοιπόν, υποδεχόμαστε 2 ομάδες, την Καβάλα και τον Γ.Σ. Λάρισας, που είναι πολύ πιθανόν να βρούμε σε αυτήν την δύσκολη διαδικασία, και δεν υπάρχει κανένα άλλο αποτέλεσμα παρά μόνο οι νίκες ΚΑΙ στα 2 αυτά ματς, αφού είναι τρομερά σημαντικό, έχοντας χάσει στον 1ο γύρο και από τις 2, να ισοφαρίσουμε σε 1-1 νίκες αφού στα play-out μετράνε τα αποτελέσματα της κανονικής διάρκειας του πρωταθλήματος.
Άρα είναι ζήτημα ζωής και θανάτου από τον αγώνα του Σαββάτου (Αρκαδικός-Καβάλα,ΔΑΚ Τριπολης, 17,00 ,LIVE Αρκαδία 93,8 σε περιγραφή Χρήστου Γεννιά) η ομάδα μας να κάνει το πρώτο και πιο σημαντικό βήμα παραμονής, μέχρι το επόμενο!
Εξάλλου εκτός από το ότι πρέπει να ισοφαρίσει την Καβάλα σε 1-1, η νίκη είναι αναγκαία για να έχει ακόμα πιο πολλές πιθανότητες για το μπόνους της έδρας με όποιον και αν παίξει στα play-out, αφού αυτό θα το έχει ΑΝ καταλάβει την 11η ή την 12η θέση. Επίσης η ομάδα, πρέπει να εξαντλήσει και τις μαθηματικές ελπίδες που έχει να προλάβει την 10η θέση που οδηγεί σε απευθείας παραμονή, κάτι που βέβαια μετά την ήττα μας από τον Αμύντα πριν 2 εβδομάδες φαντάζει ακατόρθωτο.
Στον Χολαργό το προηγούμενο Σάββατο γίναμε και πάλι μάρτυρες ενός βασανιστικού αποτελέσματος που για άλλη μια φορά φέτος πλήγωσε την ομάδα μας βαθμολογικά αλλά και ψυχολογικά. Όμως ήταν και πάλι, μια τρανή απόδειξη των όσον γράφω για την ποιότητα και την μαχητικότητα του Αρκαδικού μας, που θεωρώ ότι αξίζει να μείνει στην Α2, και που ναι μεν χάνει από ομάδες πολύ πιο πάνω στην βαθμολογία, αλλά δε, χάνει στον πόντο, επειδή ΔΕΝ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ίσως ο ίδιος!!
Σημασία έχει τώρα πια ότι και πάλι όλα εξαρτώνται από εμάς τους ίδιους, άπαντες στην ομάδα ξέρουν τι πρέπει να κάνουν, ειδικά από τη στιγμή που όλα δείχνουν ότι η έδρα μας, που πρέπει να προστατευτεί σαν κόρη οφθαλμού, θα παίξει τον μεγαλύτερο ρόλο στην επιχείρηση παραμονή στην Α2. Μέχρι να έρθει εκείνη η υπέροχη μέρα της παραμονής λοιπόν, ας κάνουμε όλοι το καθήκον μας, και ας (ξανά)αποτελέσουμε τον 6ο παίκτη του Αρκαδικού, όπως πάρα πολλές φορές τα τελευταία χρόνια!
ΣΧΟΛΙΑ