E, πού να πήγαινε δηλαδή;
Απολύτως φυσιολογική η "στροφή" στην ισπανική αγορά. Κι απολύτως δικαιολογημένη. Θεωρητικά, γιατί πρακτικά όλα θα φανούν στο γήπεδο.
Το ελληνικό "πείραμα" δεν δούλεψε. Δεν δουλεύει τελευταία - όπου δοκιμάζεται κι όπου αντέχεται να δοκιμάζεται - για να είμαστε ειλικρινείς.
Δεν είναι ότι δεν υπάρχουν ταλαντούχοι Έλληνες παίκτες. Και σε νεαρή ηλικία μάλιστα. Τουναντίον, υπάρχουν.
Απλά, δεν "δουλεύει" το μείγμα. Κι όσο μπλέκεσαι (εσύ, εγώ, οι καθ' αρμοδιότητα επιφορτισμένοι με αυτό) να προσπαθείς να βρεις αιτίες και λόγους, τόσο περισσότερο "χάνεσαι".
Χάνεις και... χάνεσαι για την ακρίβεια. Ούτε η σερβο-βοσνιο-κροατο-βουλγαρο-σλοβενο-τσεχο-σλοβακική αγορά προσφέρει εγγυήσεις.
Κι εκεί υπάρχουν καλοί παίκτες. Και φθηνότεροι. Αλλά πρέπει να πέσεις πάνω στην "κέντα". Και η "κέντα" θέλει και τύχη.
Επιβεβλημένη, λοιπόν, η ισπανική στροφή. Ή ισπανόφωνη για να είμαστε πιο ακριβείς. Όλοι εκεί... πηγαίνουν.
Από τη Μάντσεστερ Σίτι και την Παρί μέχρι την... Αντάλιασπορ. Ισπανοί, Πορτογάλοι, Αργεντινοί, Βραζιλιάνοι... κάτι κάνουν καλύτερα από εμάς.
Κι από τις υπόλοιπες εθνικότητες που αναφέρθηκαν. Δεν είναι θέμα εθνών. Είναι θέμα ποδοσφαιρικού ρεαλισμού.
Ειδική αγορά αποτελεί η γαλλική. Εδώ κοτζάμ Μόντσι (πρώην Σεβίλλης και νυν Ρόμα) όταν πήγα στη Σεβίλλη να του πάρω συνέντευξη και τον ρώτησα γιατί ενώ βρίσκεται στην Ισπανία επιλέγει Γάλλους μου είπε: "Γιατί είναι γρήγοροι, δυνατοί, πειθαρχημένοι και... φθηνοί". Τι να πούμε εμείς παραπάνω....
ΣΧΟΛΙΑ