ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΠΑΚΟΠΟΥΛΟΣ

Η αποβολή του Τριανταφυλλόπουλου έδειξε να διαλύει τα πάντα αναδεικνύοντας το άγχος  και την πίεση νικητές, απέναντι στη θέληση και την ανάγκη!

Κι όμως, αυτό που είδαμε, είναι σενάριο ταινίας για πολλά όσκαρ!

-Ο Καλτσάς πήρε στους ώμους του την ομάδα και ξεκαθάρισε: "Θα πεθάνω εδώ μέσα για να κερδίσουμε"! Αυτό έμοιαζε να φωνάζει…

-Ο Ιγκλέσιας επέστρεψε ως ηγέτης και σκόρερ. Πόσο έλειψες…

-Ο Πασαλίδης ξεπέρασε το ψυχολογικό βάρος του μεγάλου λάθους που έστειλε τον παρτενέρ του στα αποδυτήρια. Συγκεντρώθηκε και δεν έχασε μονομαχία.

-Ο Βαλιέντε έκανε το τέλειο παιχνίδι. Στόπερ που είχε την… τρέλα και τα πνευμόνια να ανεβαίνει στις αντεπιθέσεις και να σκοράρει όχι από στατική φάση αλλά σε κόντρα! Αδιανόητο!

-Ο Μπελόκ μπήκε αλλαγή και νομίζαμε ότι ο Αστέρας πήρε μεταγραφή τον Βεράτι! Καλώς τον και ας άργησες!

-Τα μπακ αλάνθαστα. Ο Κώτσιρας με τη γνωστή του ποιότητα απλωμένη στο χορτάρι, ώριμος, δυνατός, παθιασμένος, επιβλητικός. Ο Κυριακόπουλος, πονούσε και γούσταρε! Τον παρακαλούσαν και δεν έβγαινε. Συνεπέστατος αμυντικά και επιθετικά.

-Ο Φερνάντεθ τακτικά άψογος (εκεί που δείχνει ευάλωτος), με βοήθειες στο μπακ. Μεγαλύτερο μπράβο γι’ αυτό, παρά για τη γκολάρα.

-Ο Μανιάς έτρεξε για 2 σέντερ φορ! Πάλεψε, έδωσε ασίστ στο 1-0, είχε και πάλι ευκαιρίες. Ψάχνει το γκολ, αλλά κάνει και 100 επιπλέον δουλειές. Όσοι ξέρουν, τον αποθέωσαν…

-Ο Παπαδόπουλος σταθερός, έκανε τους πάντες να νιώσουν ασφάλεια. Επιτέλους, μας είχε λείψει και αυτό.  

Μαζί με αυτούς όλος ο πάγκος, παίκτες, προπονητές, φροντιστές, γιατροί, φυσικοθεραπευτές, η διοίκηση! Και δίπλα τους, ζώντας και πεθαίνοντας μαζί τους, ο κόσμος. Υπομονετικοί και βιαστικοί, γκρινιάρηδες και στωικοί, «καλά παιδιά» και… αθυρόστομοι, παθιασμένοι και «χαλαροί», όλοι ΑΣΤΕΡΙΑΝΟΙ!

Αυτές οι νίκες έτσι έρχονται. ΟΜΑΔΑ! Ούτε μαγικά ραβδιά, ούτε μεταφυσικά φαινόμενα, ούτε εξωγήινοι! ΟΜΑΔΑ πάνω από όλους και ας έρθει να σε κερδίσει όποιος τολμάει.