Πόσο πολύ θέλουμε να το ξαναζήσουμε...
Πώς το είχε πει ο Σάββας Παντελίδης; "Ο Αστέρας δεν θα το ξαναπάθει αυτό, γιατί δεν ξεχνά που βρέθηκε"... Ας θυμηθούμε, λοιπόν, μερικά πράγματα για τον Αστέρα του 2017. Αλλά και των παλαιότερων ετών...
Ο Αστέρας μπήκε στο χρόνο που σε λίγες ημέρες φεύγει γεμάτος άγχος. Αγωνία για την πορεία του. Αβεβαιότητα για την επόμενη μέρα του. Χωρίς στόχο στο πρωτάθλημα, ο οποίος στόχος στη συνέχεια έγινε σωτηρία. Αποκλεισμένος πολύ γρήγορα, από τον Φεβρουάριο κιόλας, από το Κύπελλο με ένα εκκωφαντικό 4-0 από τον Παναθηναϊκό στη Λεωφόρο.
Ο Αστέρας, αυτό το χρόνο, τον αποχαιρετά με ελπίδες ευρωπαϊκής επιστροφής. Με ένα σερί νικών στο πρωτάθλημα, που απλώς έπεσε πάνω στο αντι-ποδόσφαιρο του Παναιτωλικού. Με ηρεμία στον πάγκο, που έχει δώσει ο Παντελίδης, με αποφασιστικότητα μέσα στο γήπεδο, την οποία έχουν δώσει οι παίκτες. Περίπου οι ίδιοι με πέρυσι, για να τα λέμε κι αυτά.
Ας θυμηθούμε κάτι ακόμη. Τη στιγμή της πρόκρισης επί της Μάντς. Τις στιγμές που εδώ, στα μέρη μας, ήρθαν Τότεναμ, Μπεσίκτας, Σάλκε. Τη στιγμή που ήρθε ο ΠΑΟΚ και έφυγε με εκείνο το 2-0, που είχε στείλει τον Αστέρα στον τελικό. Ας θυμηθούμε και εκείνη τη στιγμή, που ετοιμαζόμασταν να κάνουμε εκείνο το ταξίδι για το ΟΑΚΑ.
Σε όλες αυτές τις αναμνήσεις, τις καλές ή και τις κακές κυρίως στη χρονιά που φεύγει, ας σκεφτούμε κι εμείς δύο πράγματα. Αν κάναμε κι εμείς αυτό που μπορούσαμε απέναντι στην ομάδα. Πρώτον αυτό. Αλλά και αν θέλουμε να τα ξαναζήσουμε.
Τώρα που έχουμε το χρόνο, ας το σκεφτούμε και λίγο περισσότερο...
ΣΧΟΛΙΑ