Τέτοιο "ποδόσφαιρο", να ξέρετε, ο Αστέρας δεν έπαιξε ποτέ!

Για τη διαιτησία και για το αν ο "άρχοντας" (άκου εκεί λέξη) έκανε τα χατίρια των παικτών του Παναιτωλικού, τα έχετε ήδη διαβάσει.

ΑΣΤΕΡΑΣ Ατρόμητος

Απλά να προσθέσω, ότι πέρα από πέναλτι, κάρτες, ξύλο, καθυστερήσεις και όλα αυτά που έγιναν από τους φιλοξενούμενους, ο Ιγκλέσιας στα στημένα του Αστέρα βρέθηκε στο έδαφος περισσότερες φορές στη διάρκεια ενός αγώνα από ό,τι στη μεσαία γραμμή, όταν έπεφτε για να κόψει...

Αυτό από μόνο του λέει πολλά. Αλλά αφήστε τη διαιτησία,να σημειώσω κάτι άλλο και συγνώμη για τον πρώτο ενικό, δεν το συνηθίζω. Χαίρομαι που ο Αστέρας ποτέ μα ποτέ στην ιστορία του δεν έπαιξε τέτοιο ποδόσφαιρο, όπως αυτό που έπαιξε ο Παναιτωλικός στο "Θεόδωρος Κολοκοτρώνης".

Ποτέ! Ακόμη και στις κακές του. Ακόμη και όταν κινδύνευε να πέσει. Ακόμη και όταν έπεφτε. Ποτέ δεν χρησιμοποίησε αυτό το είδος του ποδοσφαίρου για να κερδίσει κάτι. Και ίσως για αυτό, διότι συμβαίνει με το άτιμο το ποδόσφαιρο, η δικαιοσύνη τού έχει δώσει στιγμές που άλλες επαρχιακές ομάδες δεν έχουν δει.

Και με τέτοια νοοτροπία, τέτοια καθοδήγηση δεν πρόκειται να δουν ποτέ. Οταν "χαλάς" το ποδόσφαιρο και τις αρχές του τόσο απροκάλυπτα, ανεξάρτητα με το τι μπορεί να σού δώσει ένας διαιτητής σε ένα 90λεπτο, σε βάθος χρόνου δεν πρόκειται να κερδίσεις τίποτε από αυτό. Τέλος εδώ και ίσως χρειαστεί συνέχεια...

Για το αγωνιστικό μέρος, ας πούμε κάποια λίγα. Ο Αστέρας κλήθηκε να αντιμετωπίσει ένα νέο σενάριο στο ματς. Στις τέσσερις από τις πέντε σερί νίκες του, είχε βρει γκολ από το πρώτο ημίχρονο. Κατά σειρά με τον Πλατανιά εκτός, με Λεβαδειακό και Κέρκυρα εντός, με τον Απόλλωνα στη Ριζούπολη. Σε αυτές τις σερί νίκες, με εξαίρεση το ματς με τον Παναθηναϊκό που ήταν διαφορετικών συνθηκών, είχε "ξεκλειδώσει" το ματς στο πρώτο μέρος.

Αυτή τη φορά δεν συνέβη. Συνέχισε, λοιπόν, να αντιμετωπίζει μία τόσο κλειστή άμυνα μέχρι το 95'. Προφανώς, διότι ποδοσφαιρικά όλο και κατακτά ο Αστέρας στους αγώνες του, αυτή θα πρέπει να είναι η επόμενη κατάκτησή του...