Κακό αποτέλεσμα ναι, αλλά κακή ομάδα όχι...
Το ποδόσφαιρο είναι κατ' εξοχήν δραστηριότητα, όχι απλώς άθλημα, που "τσιτώνει" τον οργανισμό. Που προκαλεί έκρηξη συναισθημάτων. Γι' αυτό είναι και σημαντικό να μπορείς να το κρίνεις με μία χρονική απόσταση. Προκειμένου να έχεις όσο το δυνατό πιο καθαρό μυαλό.
Να το πω με ένα παράδειγμα και συγχωρήστε τον πρώτο ενικό. Το βράδυ του Σαββάτου, μετά το τέλος του αγώνα του Αστέρα με τον ΠΑΣ, έλεγα με βεβαιότητα στον εαυτό μου... "μια από τα ίδια θα δούμε και φέτος". Δύο ημέρες μετά με έχω πιάσει να σκέφτομαι ..."η ομάδα ήταν πολύ βελτιωμένη στο δεύτερο ημίχρονο, δεν μπορεί κάτι καλύτερο θα δούμε".
Η μορφή του αγώνα ήταν η ίδια. Δεν άλλαξε το πώς έπαιξε ο Αστέρας, επειδή άλλαξε το δικό μου - και πιθανόν κι άλλων - το μυαλό. Η χρονική απόσταση, άρα και η οπτική γωνία του, ήταν διαφορετική. Και πιθανότατα δεν ήταν μόνο η δική μου, αλλά και της ίδιας της ομάδας...
Ας το εξηγήσουμε αυτό. Ο Αστέρας βρέθηκε στο 6' να κουβαλάει στην πλάτη του μία ολόκληρη σεζόν. Την περσινή. Μπήκε σε ένα πρωτάθλημα, στο φετινό, με στόχο να μην την έχει καθόλου στο μυαλό του και ήρθε αυτό το γκολ του Ναδάλες για να του την θυμίσει με κάθε λεπτομέρεια. Αυτό το ψυχολογικό βάρος φάνηκε τελικά αξεπέραστο...
Ηταν η μοναδική αιτία της ήττας; Οχι βέβαια. Ασφαλώς και υπάρχουν κι άλλες. Η κακή εμφάνιση του πρώτου ημιχρόνου. Κανείς δεν μπορεί να μην την υπολογίσει και να μην προβληματιστεί ενόψει της συνέχειας. Επίσης, τα δύο γκολ από την πλευρά του Ιγκόρ, τη θέση του δεξιού μπακ δηλαδή. Εκείνη που θεωρητικά λες ότι είσαι πιο πλήρης από οποιαδήποτε άλλη. Κι όμως. Αυτό το σημειώνω για να καταλάβουμε, όλοι μας, πόσο σχετικό είναι το θέμα των μεταγραφών.
Λες είμαι πλήρης στο δεξί άκρο της άμυνας γιατί έχω το next big thing, τον Ιγκόρ, έχω τον Μπέρτο, έχω τον Κώτσιρα, έχω και τον Τριανταφυλλόπουλο που έχει παίξει εκεί σε ομάδα επιπέδου Παναθηναϊκού. Και τελικά χάνεις στην πρεμιέρα με δύο γκολ και δύο λάθη στην ουσία από εκείνη της θέση. Ο Ιγκόρ χάνει τον Ναδάλες στο 0-1 και παραχωρεί το κόρνερ για το 0-2.
Επίσης, να μην το αφήσουμε στην άκρη, τέτοιο επιθετικό φάουλ σε γκολ είχα χρόνια να δω. Σπρώξιμο στα ίσα με τα δύο χέρια, μπροστά στα μάτια του διαιτητή. Απίθανο ήταν. Δεν δόθηκε, άλλο 0-1 και άλλο 0-2 στο 19'. Μέχρι να συνέλθεις τελειώνει το ημίχρονο. Ετσι κι έγινε...
Επίσης, μπορεί εδώ και δύο ημέρες να μιλάμε για τις ελλείψεις, ο καθένας να έχει τις απόψεις του για το τι επιπλέον χρειάζεται η ομάδα και να τις καταθέτει, αλλά δεν μιλήσαμε καθόλου για τις απουσίες. Ο Ισνάλντο ήταν εκτός, ο Ιγκόρ επίσης, ο Μάσα έμεινε στον πάγκο στο πρώτο ημίχρονο γιατί είχε τραυματισμό. Στην πορεία ήρθε και μια αναγκαστική αλλαγή, του Σελίν. Ο Βεργέτης έβαλε στο γήπεδο τους δύο πιο επιθετικογενείς που είχε. Και εδώ που τα λέμε, ο Μάσα έκανε την ασίστ, ο Δουβίκας λίγο έλειψε να ισοφαρίσει με την κεφαλιά.
Με λίγα λόγια, ο Αστέρας ξεκίνησε το πρωτάθλημα με πολύ κακό αποτέλεσμα. Προφανώς όταν συμβαίνει αυτό υπάρχουν κι ευθύνες στην ίδια την ομάδα, που θα πρέπει να διορθώσει όσο το δυνατό πιο γρήγορα την εμπιστοσύνη της στον εαυτό της. Αυτό είναι πολύ μεγάλο ζητούμενο. Και για να το πετύχει αυτό, για να πιστέψουν οι ποδοσφαιριστές που υπάρχουν στο ρόστερ στις δυνάμεις τους και να πετύχουν στη χρονιά, το τελευταίο που θα πρέπει να συμβαίνει είναι να ακούν συνεχώς για ποδοσφαιριστές που δεν υπάρχουν στο ρόστερ...
ΣΧΟΛΙΑ