Χαμντανί, ο πρώτος που "μαγνητίζει"

Το φιλικό του Αστέρα με τον ΠΑΣ Γιάννινα ήταν γεμάτο ένταση. Ποδοσφαιρική ένταση, που όμοιά της βλέπεις σε επίσημους αγώνες. Για αυτό το λόγο ήταν και χρήσιμο για συμπεράσματα από τους προπονητές.

Η νίκη έχει τη μικρότερη σημασία από όλα όσα είδαμε στο "Θεόδωρος Κολοκοτρώνης" το απόγευμα του Σαββάτου (1/8). Αυτό δεν σημαίνει όμως, ότι δεν έχει και καμία σημασία. Διότι δεν είναι καλό να δημιουργείς μια ομάδα που δεν μαθαίνει να κερδίζει, ακόμη και αν πρόκειται για φιλικά. Και ο Αστέρας, πριν το ματς με τον ΠΑΣ, είχε τρία 90λεπτα χωρίς νίκη...

Πάμε παρακάτω, στα πιο σημαντικά. Σε φιλοσοφία παιχνιδιού, σε τρόπο σκέψης μέσα στον αγωνιστικό χώρο, σε προσανατολισμό, δεν πρόκειται να δούμε σημαντικές διαφορές στον φετινό Αστέρα σε σχέση με τον περσινό. Αλλωστε, κάτι τέτοιο θα ήταν και απίθανο, από τη στιγμή που προπονητής εξακολουθεί να είναι ο ίδιος. Θα ήταν και αρνητικό, αφού αυτό που πέρυσι βλέπαμε από τον Αστέρα ποδοσφαιρικά ήταν σωστό, αλλά και όμορφο.

Τις όποιες διαφορές, λοιπόν, δούμε φέτος από τον Αστέρα, θα τις κάνουν τα πρόσωπα. Με αυτή την έννοια το φιλικό με τον ΠΑΣ έδωσε τροφή για σκέψη. Από τους περσινούς, ας κρατήσουμε στο μυαλό μας την παραγωγικότητα, αλλά και τη διάθεση που δείχνει ο Σκούρτης μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Με τέτοια αγωνιστική συμπεριφορά είναι βέβαιο ότι φέτος θα πάρει περισσότερες ευκαιρίες και προκύπτει αισιοδοξία ότι θα τις αξιοποιήσει κιόλας.

Αλλά και την παρουσία του Κοσίτσκι. Δεν είναι μόνο το πέναλτι (η επέμβαση είναι εκπληκτική), αλλά η γενικότερη παρουσία του. Οχι μόνο κόντρα στον ΠΑΣ, κυρίως - όπως μαθαίνω - στις προπονήσεις. Μακάρι να μας αναγκάσει στη διάρκεια της χρονιάς να κάνουμε αυτοκριτική. Από τους υπόλοιπους της περσινής χρονιάς, ο Αστέρας ποντάρει πολύ στον Ιγκλέσιας. Παρά την πίστη που κι εγώ έχω, η αλήθεια είναι ότι ούτε στο φιλικό του Σαββάτου (1/8) την επιβεβαίωσε...

Μιλώντας για τον Ιγκλέσιας και τη μεσαία γραμμή, πήραμε την κατάλληλη πάσα για να αναφερθούμε στον άνθρωπο που ήταν και η αποκάλυψη του πρώτου φιλικού στην Τρίπολη. Ο λόγος για τον Χαμντανί. Τρεξίματα, σωστές πάσες, κάθετο ποδόσφαιρο, αλλά και (πάλι) ένα χαφ που πατάει την αντίπαλη περιοχή. Αυτό έλειπε στον Αστέρα και φαίνεται να το ξαναβρίσκει. Με τον καλό Ιγκλέσιας, τον Χαμντανί, αλλά και την επιστροφή του Κουρμπέλη (μαζί με τα τρεξίματα των επιλογών που προσφέρουν Δημούτσος, Κουάτε), ο Αστέρας δημιουργεί εκπληκτική μεσοαμυντική γραμμή.

Και "προωθούμε" την μπάλα. Περιμένοντας την αποχώρηση του Μπαράλες και το ποιος θα τον αντικαταστήσει, να το πούμε από τώρα για να μην το έχουμε πάλι βάρος στη διάρκεια της χρονιάς. Ο Γιάννου είναι πολύ καλός ποδοσφαιριστής, έχει την κίνηση του φορ και το γκολ, αλλά για να το δείξει αυτό, πρέπει να πάρει μπάλες. Με τον ΠΑΣ δεν τις πήρε, ξέχωρα από τη βελτίωση που και ο ίδιος νομοτελειακά θα έχει. Αυτό για την ώρα και συνεχίζουμε!

Για τις τρεις θέσεις της μεσοεπιθετικής γραμμής, δεν χωρά αμφιβολία ότι ο ένας θα είναι ο Μπερτόγλιο (έχει ποιότητα, χρειάζεται λίγο χρόνο προσαρμογής ακόμα) και ο άλλος που θα λογίζεται ως βασικός θα είναι ο Μάσα. Αρκεί και εκείνος να δείξει περισσότερα από όσα είδαμε προχθές.

Για τη θέση του δεξιού εξτρέμ, όμως, με την εικόνα που τουλάχιστον εμείς παίρνουμε μέχρι στιγμής, ο Φούντας θα την παλέψει από τον Λανθαρότε. Είναι νωρίς να κρίνουμε τον Ισπανό, αλλά χρειάζεται να βάλει λίγη περισσότερη τόλμη και αυτοπεποίθηση στο παιχνίδι του. Στοιχεία, δηλαδή, που ο "μικρός" τα έχει, ίσως και σε υπέρμετρο βαθμό.

Σε κάθε περίπτωση, ο φετινός Αστέρας θα παρουσιάσει πολύ μεγάλο ποδοσφαιρικό ενδιαφέρον. Και αυτό είναι πολύ σημαντικό, διότι θα έχουμε να κάνουμε όμορφες συζητήσεις στη διάρκεια της χρονιάς. Και μόνο ποδοσφαιρικές...