Πεταμένα ημίχρονα, πεταμένοι βαθμοί
Ο Αστέρας το έκανε στην Ξάνθη, το έκανε και στο Βικελίδης σε... εκνευριστικό μάλιστα βαθμό. Μια ομάδα που δείχνει ότι μπορεί, επιστρέφει με άδεια χέρια στην Τρίπολη.
Βλέπεις το γράφημα στην τηλεόραση να γράφει ότι η κατοχή μπάλας στο δεύτερο ημίχρονο είναι 17-83%. Ποια Μπαρτσελόνα; Τρομακτική υπεροχή στην έδρα του αντιπάλου, κλασικές ευκαιρίες και τελικά νίκη σε αυτό το ημίχρονο με το "φτωχό" 1-0.
Έλα όμως που τα παιχνίδια έχουν και πρώτο μέρος. Εκεί ο Αστέρας δεν μπήκε ποτέ, βρέθηκε πίσω στο σκορ με 2-0 και τελικά έφυγε από τη Θεσσαλονίκη χωρίς βαθμό. Κάτι που το έπαθε- όσον αφορά την εξέλιξη του ματς- και στην Ξάνθη.
Και κάπου εδώ έρχονται τα απανωτά γιατί. Γιατί η ομάδα δεν μπαίνει έτοιμη στους αγώνες; Γιατί αφήνει να περνούν ημίχρονα με 2-0 στην πλάτη; Πώς γίνεται μετά να κάνει αλλαγές συστήματος και παικτών ο προπονητής και να αλλάζει την εικόνα του ματς; Δεν μπορεί να "διαβάσει" τον αντίπαλο πριν τον αγώνα; Συνέβη και στο Αγρίνιο όπου ο Παναιτωλικός προηγήθηκε νωρίς.
Είναι πολύ καλό ο προπονητής να μπορεί να αλλάζει μέσα στο παιχνίδι ότι δεν πάει καλά και να βελτιώνει την εικόνα. Δεν φτάνει όμως πάντα για να έρθουν βαθμοί και το είδαμε τόσο στην Ξάνθη, όσο και με τον Άρη.
Επιμένω ότι η ομάδα έχει καλό υλικό. Φάνηκε και από τον τρόπο που "πάτησε" τον αντίπαλό της στο δεύτερο ημίχρονο. Πρέπει λοιπόν ο Χιμένεθ- βαδίζοντας στα μέσα Νοεμβρίου- να το αξιοποιεί καλύτερα από την αρχή των αναμετρήσεων. Άμοιροι ευθυνών φυσικά δεν είναι και οι παίκτες. Δεν γίνεται να μπαίνουν "κοιμισμένοι" και να βάζουν το μαχαίρι στα δόντια μετά το 2-0...
Η διακοπή λοιπόν είναι μια ευκαιρία για δουλειά από όλους. Σκληρή δουλειά γιατί ο Αστέρας έχει υλικό για να βρίσκεται πιο ψηλά στη βαθμολογία. Ξεκάθαρα.
ΣΧΟΛΙΑ