Όχι έτσι
Ο Θοδωρής Κουνάδης γράφει για τη δεύτερη σερί ήττα του Αστέρα στο πρωτάθλημα με 3-0, εξηγώντας το γιατί αυτή τη φορά ενόχλησε.
Μηδέν βαθμούς με τον ΠΑΟΚ, μηδέν και με την ΑΕΚ. Αλλά δεν είναι όλες οι ήττες το ίδιο παρόλο που δεν παίρνεις κάτι στη βαθμολογία. Στον πρώτο γύρο ο Αστέρας πάλεψε μέχρι τέλους και με τους δύο δικέφαλους. λυγίζοντας από ανύπαρκτα πέναλτι. Την περασμένη αγωνιστική θα μπορούσε άνετα να κερδίζει με 3-0 στο ημίχρονο τον ΠΑΟΚ αλλά έπεσε σε έναν εκπληκτικό Πασχαλάκη.
Όλες οι παραπάνω ήττες δεν ενόχλησαν Όχι όμως η χθεσινή στο ΟΑΚΑ. Όχι έτσι! Προσπαθώ να θυμηθώ πότε ξανά ο Αστέρας παραδόθηκε σε χρόνο ρεκόρ σε ομάδα του big-4, πέρα από εκείνο το... ρεσιτάλ προπονητικής στην εντός έδρας πεντάρα από τον Παναθηναϊκό. Μία ομάδα που αλλού πατούσε, αλλού βρισκόταν στα πρώτα λεπτά ενός αγώνα που ουσιαστικά ολοκληρώθηκε στο 20'.
Προφανώς και δεν είναι κακό να χάσεις. Προφανώς δεν είναι κακό και να χάσεις με 3-0. Αλλά η εικόνα ενός συνόλου που δεν πάλεψε ούτε δευτερόλεπτο δεν είναι αποδεκτή για τον Αστέρα. Δεν ξέρω και δεν με ενδιαφέρει τι γίνεται σε άλλες ομάδες, αλλά οι παίκτες αυτού του συλλόγου οφείλουν να παλεύουν κάθε παιχνίδι, ακόμα και αν αυτό στραβώνει πολύ νωρίς. Δεν γίνεται να χάνεις από τα αποδυτήρια.
Γι' αυτό, άμεση αυτοκριτική μπροστά στον καθρέφτη και "μάτωμα" της φανέλας την Τετάρτη για να είναι το ματς του ΟΑΚΑ μία κακή παρένθεση. Και φυσικά γιατί το κύπελλο δεν είναι απλά μία διοργάνωση για τον οργανισμό του Αστέρα. Πόσο μάλλον όταν υποδέχεσαι μία ομάδα η οποία δεν είναι καλύτερή σου.
ΣΧΟΛΙΑ