Διπλός οδηγός για τη συνέχεια
Ο αγώνας στη Λιβαδειά μπορεί να αποβεί ο πιο κομβικός μέσα στη σεζόν γιατί δεν έδωσε μόνο το δεύτερο σερί τρίποντο στον ΑΣΤΕΡΑ αλλά και κάτι παραπάνω.
Επέστρεψα από τη Βοιωτία με ένα "επιτέλους" να με συνοδεύει στη διαδρομή. Επιτέλους ο Αστέρας πήρε αυτό που δικαιούται και μακριά από την Τρίπολη. Είναι καλύτερη ομάδα από τον Λεβαδειακό και φρόντισε να το αποδείξει από το ξεκίνημα της αναμέτρησης. Έχασε βέβαια τις κλασικές του ευκαιρίες, αλλά αυτή τη φορά δεν άφησε ανεκμετάλλευτο το πλεονέκτημα που απέκτησε με παίκτη παραπάνω, όπως το έκανε στη Λαμία.
Το 0-2 στη Λιβαδειά έβγαλε επιτέλους την ομάδα από τη ζώνη του υποβιβασμού και της έδωσε ώθηση για τη συνέχεια όπου έχει δύο εντός έδρας αναμετρήσεις με ΠΑΣ και ΟΦΗ που βρίσκονται από κάτω της. Η ευκαιρία που λέγαμε στο προηγούμενο σχόλιο για τους κιτρινομπλέ να αναρριχηθούν στη βαθμολογία. Επτά βαθμοί στα τελευταία τρία ματς, χωρίς να δεχθούν γκολ, και άλλοι πιθανοί έξι στα επόμενα δύο, αλλάζουν τα πάντα στη σεζόν.
Και το χθεσινό διπλό μπορεί να αποδειχθεί κομβικό όχι μόνο βαθμολογικά, αλλά και γιατί έδειξε τον δρόμο για το πώς ο Αστέρας θα σκοράρει χωρίς να σπαταλά πολλές ευκαιρίες. Για το γκολ του Φερνάντεθ το ανέφερα και κατά τη διάρκεια της μετάδοσης στον Αρκαδιά 93,8. Ο Μανιάς θα μπορούσε να δοκιμάσει να σκοράρει από εκείνη τη θέση. Πλάγια μεν, αλλά οι σέντερ φορ αρέσκονται να το επιχειρούν και από εκεί. Ωστόσο είχε την ψυχραιμία να δει τον Καταλανό σε θέση βολής, του γύρισε την μπάλα και τέλος.
Ο Αστέρας δεν ψάχνει ήρωες αλλά γκολ. Αρκετές φορές μέσα στη σεζόν έχω δει παίκτες να σουτάρουν από δύσκολες θέσεις, την ώρα που συμπαίκτες τους περιμένουν μία πάσα με μεγαλύτερες πιθανότητες επίτευξης τέρματος. Ο Μανιάς στη Λιβαδειά έπραξε το σωστό και δικαιώθηκε. Αμέσως μετά το ίδιο έκανε και ο σκόρερ γυρίζοντας στον Τόνσο, άσχετα αν ο τερματοφύλακας του Λεβαδειακού έδιωξε στη γραμμή.
Οι Αρκάδες δεν χρειάζονται πολλές τελικές, αλλά καλές τελικές. Προσπάθειες δηλαδή που έχουν αρκετές πιθανότητες να μετατραπούν σε γκολ. Και το ματς στη Λιβαδειά είναι οδηγός. Διπλός μάλιστα αν θυμηθούμε και πώς ήρθε το πρώτο γκολ, με τον Τόνσο στη φυσική του θέση. Ο Αργεντινός ως δεκάρι μπορεί και απειλεί με το φαρμακερό του σουτ έξω από την περιοχή ή να βγάζει πάσες πάρε-βάλε όπως έκανε στο πρώτο μέρος στον Μανιά.
Όσο έπαιζε αριστερός εξτρέμ στο 4-3-3, σύγκλινε συνεχώς στη φυσική του θέση με αποτέλεσμα ο Κυριακόπουλος να μένει μόνος και να διστάζει να ανεβαίνει. Έτσι στο πρώτο μέρος η ανάπτυξη έγερνε προς τα δεξιά με Κώτσιρα-Καλτσά. Μετά την αποβολή, ο Γιώργος Παράσχος πολύ σωστά έβγαλε ένα από τα τρία αμυντικά χαφ, μεταφέροντας τον Τόνσο πίσω από τον Μανιά σε 4-2-3-1. Και δικαιώθηκε πολύ γρήγορα.
Τα πράγματα μου μοιάζουν απλά. Ο Αργεντινός δεν μπορεί να παίζει στα άκρα. Απειλεί είτε με σουτ είτε με φαρμακερή πάσα όταν παίζει δεκάρι. Το είδαμε ξεκάθαρα στη Λιβαδειά. Όπως είδαμε και την μπάλα στα δίχτυα όταν αντί να προσπαθείς να σκοράρεις από δύσκολη θέση, έχεις την ψυχραιμία να διαβάσεις τη φάση και να δώσεις στον αμαρκάριστο συμπαίκτη σου.
ΣΧΟΛΙΑ