ΑΠΟΨΕΙΣ

Για πάνω από μία ώρα παιχνιδιού, ο ΑΣΤΕΡΑΣ ήταν απόλαυση. Μία ομάδα γεμάτη ελληνόπουλα (οκτώ στην ενδεκάδα με μέσο όρο ηλικίας τα 25 χρόνια), έναν 22χρονο από τις Ακαδημίες του να "οπλίζει" με το αριστερό και να βάζει στο τέρμα τον αντίπαλο πορτιέρε, ένα σκορ (0-2) που μας ταξίδευε ήδη στο Μόλντε.

Οι σταθερές που λέγαμε χθες το πρωί. Ο βασικός κορμός της περσινή επιτυχίας παρέμεινε, ο προπονητής που μεταμόρφωσε την ομάδα στη θέση του. Αυτά μας έδιναν αισιόδοξες πινελιές και δικαίωμα στο όνειρο. Και μέχρι λίγο μετά το 60', όλα ήταν όπως ακριβώς έπρεπε να είναι.

Είναι όμως και τέλη Ιουλίου. Πρώτο επίσημο παιχνίδι. Δεν γίνεται μία ομάδα να δουλεύει στο φουλ μέχρι το τέλος. Είναι ποδοσφαιρικό "έγκλημα" αν γίνει μια τέτοια προετοιμασία. Θυμηθείτε τον περσινό Ολυμπιακό που το πήγε χαλαρά για να έχει φρέσκα πόδια στα προκριματικά του Champions League και όλη την υπόλοιπη σεζόν σερνόταν.

Ο Αστέρας έκανε σωστή προετοιμασία και ήταν φυσιολογικό τα τελευταία λεπτά τα πόδια να βαραίνουν. Κάπως έτσι το 0-2 έγινε 3-2 στην τελευταία φάση του αγώνα, αφήνοντας μία πικρία σε όλους στην ομάδα. Η αισιοδοξία όμως πρέπει να υπάρχει για την ανατροπή του ΑΣΤΕΡΑ στην ανατροπή της Χιμπέρνιαν!

Υπάρχει άλλη μία εβδομάδα δουλειάς, υπάρχει μία ρεβάνς στο σπίτι του, υπάρχουν όλοι όσοι θα βρίσκονται στην Τρίπολη την άλλη Πέμπτη. Ένα ευρωπαϊκό ματς, μία ομάδα που αξίζει να είμαστε δίπλα της, μια πρόκριση που μπορούμε όλοι μαζί να πανηγυρίσουμε στο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης.

Τα λέμε εκεί!