ΑΠΟΨΕΙΣ

Ήταν ξεκάθαρο από το ξεκίνημα του αγώνα ότι το παιχνίδι θα παιζόταν σε μεγάλο βαθμό στην ψυχολογία. Αν ο Μάσα έβρισκε στόχο στο 8', όλα θα ήταν διαφορετικά (για να λέμε και αλήθειες βέβαια, ο Αργεντινός έχει πάρει εδώ και καιρό διαζύγιο με τον στόχο).

Η μπάλα δεν κατέληξε στα δίχτυα και η αόρατη θηλιά έσφιγγε και άλλο τον λαιμό των γηπεδούχων. Το να παραμείνει ο Αστέρας στο μηδέν ή στο ένα μετά από πέντε αγωνιστικές ήταν ένα βάρος που έμοιαζε δυσβάσταχτο. 

Το αν υπήρχε ή όχι αυτή η θηλιά στον λαιμό, φάνηκε και στην αντίδραση των κιτρινομπλέ μετά το 1-0. Με κάποιο μαγικό τρόπο τα πόδια "λύθηκαν". Και να οι συνδυασμοί και να τα σουτ και να οι ευκαιρίες και να το πρώτο γκολ παίκτη του Αστέρα σε κανονική ροή αγώνα στο πρωτάθλημα.

Προφανώς και δεν παραβλέπεται το γεγονός ότι ο Πλατανιάς έπαιζε με παίκτη λιγότερο. Αλλά με 10 έπαιζε και από το 55' έως το 65', με το αποτέλεσμα κολλημένο στο 0-0.

Ήταν λοιπόν όντως μία μεγάλη νίκη. Μία ανακούφιση και... τέλος. Ο Αστέρας άφησε πίσω του τον πάτο της βαθμολογίας, ωστόσο το συγκεκριμένο "τρίποντο" δεν μπορεί από μόνο του να φέρει τα επόμενα. Χρειάζονται και άλλα γκολ από τον Καλτσά και άλλες παρόμοιες εμφανίσεις από τον Τσουκαλά και τον Χαμντανί. Χρειάζεται αυτός ακριβώς ο Νίκο. 

Χρειάζεται να μπει στην Κέρκυρα ο Αστέρας χωρίς καμιά θηλιά στο λαιμό. Απλά να αποδείξει στο γήπεδο ότι όντως είναι καλύτερη ομάδα από τους "Φαίακες".

ΥΓ: ΠΑΡΑΣΧΟλήθηκε με τη διαιτησία. Όπως λέει και ο θυμόσοφος λαός, εκεί που μας χρωστούσανε μας πήραν και το βόδι.