Λείπει η πίστη
Ο Αστέρας μπορεί να μην έφυγε με τους τρεις βαθμούς από τη Λάρισα, αλλά πάλεψε και με το παραπάνω για να επιστρέψει στην Τρίπολη με την πρώτη του νίκη στο πρωτάθλημα.
Κόντρα σ' έναν αντίπαλο, ο οποίος κυνηγούσε κι αυτός πάση θυσία το τρίποντο ο Αστέρας αν είχε και λίγο την τύχη με το μέρος του θα είχε φύγει με τους τρεις βαθμούς από την θεσσαλική πόλη.
Βέβαια, μετά το 0-1 από τον Μάσα,η ομάδα άρχισε να υποχωρεί και να δίνει μέτρα στον αντίπαλο. Όπως του είχε δώσει και στο πρώτο ημίχρονο.
Χωρίς κάποιον ουσιαστικό λόγο, οι κιτρινομπλέ αντί να πάρουν τα πάνω τους μετά το γκολ, άρχισαν να χάνουν έδαφος, αφήνοντας του παίκτες της ΑΕΛ να δημιουργούν τη μία φάση μετά την άλλη.
Αν ο Αστέρας θέλει να πρωταγωνιστήσει στο εφετινό πρωτάθλημα, θα πρέπει να ξεχάσει αυτή την νοοτροπία και να γίνει μία ομάδα με περισσότερα κότσια μέσα στο γήπεδο. Οι παίκτες να μην μπαίνουν στον αγωνιστικό χώρο με έναν ανεξήγητο φόβο να πλανάται πάνω τους. Ακόμα και στο πρώτο ημίχρονο που ο Αστέρας είχε την υπεροχή, φαινόταν πως κάτι του έλειπε. Κι αυτό το κάτι δεν είναι τίποτα άλλο από πίστη. Το ποδόσφαιρο και οι νίκες θέλουν πίστη. Πρώτα στον εαυτό σου και μετά στην ίδια την ομάδα.
Αυτή η έλλειψη πίστης γινόταν αντιληπτή είτε ήσουν μέσα στο γήπεδο είτε έβλεπες το παιχνίδι από την τηλεόραση. Ένας Αστέρας ανώτερος με καλύτερους παίκτες, ακόμα κι όταν είχε την υπεροχή στο παιχνίδι φαινόταν από χιλιόμετρα ότι δεν είχε την αυτοπεποίθηση να τελειώσει το ματς.
Αυτό το στοιχείο όσο και να δουλεύεις πρέπει πρώτα να έχεις καρδιά για να το βγάλεις στο χορτάρι. Αν αυτό γίνει, τότε η ομάδα θα πετύχει.
Για να γίνει όμως αυτό, πρέπει να το πιστεύουν όλοι από τον πρώτο μέχρι και τον τελευταίο ποδοσφαιριστή, φίλαθλο, εργαζόμενο της ομάδας.
ΣΧΟΛΙΑ