ΚΩΣΤΑΣ ΤΟΠΑΣ

Τόσο η Κ20 όσο και η Κ17 έδωσαν τον καλύτερο τους εαυτό προκειμένου να πρωταγωνιστήσουν στα αντίστοιχα πρωταθλήματα τους. Αρκετοί νέοι ποδοσφαιριστές ξεχώρισαν, έδειξαν τα προσόντα που διαθέτουν και έθεσαν τις βάσεις για το μέλλον.

Είδαμε την Κ17 να φτάνει μέχρι τον τελικό του Final 4 και να κερδίζει φίλους με το ταλέντο της. Αυτή η παρουσία της θα πρέπει να αποτελέσει οδηγό για τη σεζόν που έρχεται. Βάσει εικόνας, η κατάκτηση του τροπαίου και της πρώτης θέσης θα απέδιδε δικαιοσύνη. Ωστόσο σε τέτοιες ηλικίες δεν είναι κύριος στόχος τα τρόπαια, αλλά η εξέλιξη.

Η Κ20 από την άλλη θα μπορούσε να είχε παρουσιαστεί πιο ανταγωνιστική στο πρωτάθλημα. Αντ' αυτού ολοκλήρωσε τις υποχρεώσεις της, τερματίζοντας στην 8η θέση της βαθμολογικής κατάταξης. Λίγο η ατυχία σε ορισμένα παιχνίδια, λίγο οι τραυματισμοί την οδήγησαν εκτός της πρώτης πεντάδας.

Οι Ακαδημίες του Αστέρα, τα τελευταία χρόνια έχουν ανοδική πορεία. Μπορούν να φτάσουν ακόμα πιο ψηλά με μια μεγάλη υποσημείωση: οι νεαροί ποδοσφαιριστές πρέπει να κατεβάσουν το κεφάλι τους και δουλέψουν. Μόνο μέσα από σκληρή δουλειά, σεμνότητα και σοβαρότητα οι κόποι τους θα ανταμειφθούν στο μέλλον.

Το όνειρο θα είναι να δούμε πολλούς από τους ταλαντούχους νεαρούς ποδοσφαιριστές να στελεχώνουν την πρώτη ομάδα. Να δούμε έναν Αστέρα που σε μεγάλο ποσοστό θ' αποτελείται από τα... σπλάχνα του.

Οι μικροί του Αστέρα έχουν να κάνουν ακόμη πολλά... Μέχρι τότε όμως οφείλουν για το καλό τους να κλείσουν τα αυτιά τους και ν' απομονώσουν τις κακές επιρροές που πολλές φορές προέρχονται και από το ίδιο το περιβάλλον τους (μάνατζερ, γονείς, "φίλοι"). Αν μείνουν συγκεντρωμένοι στο στόχο, ακούν με προσοχή τους ανθρώπους που έχουν αναλάβει την ιερή υποχρέωση να τους κάνουν (ποδοσφαιρικά) άνδρες τότε θα "αναγκάσουν" την ομάδα να στηριχθεί μελλοντικά σε αυτούς. Είναι στο χέρι τους.

Γιουβέντους Ρεάλ

Και θα τα καταφέρουν από μόνοι τους. Χωρίς να ακούν… τους ψιθύρους. Μια ματιά στα χιλιάδες χαμένα ταλέντα της Ελλάδας αρκεί. Η "ποδοσφαιρική οικογένεια" των παιδιών αυτών είναι μόνο μια. Ο ΑΣΤΕΡΑΣ. Οποιοσδήποτε άλλος "ενδιαφέρεται" για το καλό τους είναι επικίνδυνος, ακόμη κι αν έχει αγνές προθέσεις.

Συνένοχοι στο χαμένο προσανατολισμό είναι συχνά και οι γονείς των παιδιών. Πολλοί θέλουν να δουν το παιδί τους να πρωταγωνιστεί στα μεγάλα γήπεδα, αλλά με τη συμπεριφορά τους φέρνουν ανάποδα αποτελέσματα. Ακόμα κι αν ένας γονιός γνωρίζει πως ο γιος του δεν είναι ή δεν πρόκειται να γίνει ένας παίκτης επιπέδου εθνικής ομάδας, θα κάνει τα πάντα καθώς πιστεύει ότι είναι ο… Μέσι.

Αγνοούν το γεγονός πως με το ποδόσφαιρο, τα παιδιά πρώτα απ' όλα μαθαίνουν να κερδίζουν, να χάνουν, να εκτιμούν, να ξεπερνούν δυσκολίες, στοιχεία πιο σημαντικά από μια επαγγελματική καριέρα.

Αν ο περίγυρος αντιληφθεί όλα αυτά και αφήσει ήρεμο και ήσυχο το κάθε ταλέντο, τότε μπορεί και να δούμε τις ομάδες να στηρίζονται στα δικά τους παιδιά. Το θέμα όμως δεν είναι ατομικό αλλά συνολικό και αφορά όλες τις ομάδες του ελληνικού ποδοσφαίρου.