ΑΠΟΨΕΙΣ

Μία μικρή πόλη με, περίπου, 7.000 κατοίκους πανηγυρίζει για το καμάρι της που κατάφερε να πάρει μεταγραφή σε μία ομάδα που πρωταγωνιστεί στη Super League. Η Μεγαλόπολη θέλει πλέον η πρώτη, έστω δεύτερη σκέψη, κάποιου που ακούει το όνομα της περιοχής να μην είναι το εργοστάσιο της ΔΕΗ ή ο λιγνίτης, αλλά ο ποδοσφαιριστής, Γιάννης Κώτσιρας.

Ο ποδοσφαιρικός ήρωας των ημερών για το νομό, και όχι μόνο, γεννήθηκε στη Μεγαλόπολη και εκεί έζησε μέχρι τα 20 όπου ήρθε η πρόταση από τον Παναρκαδικό. Μέχρι τότε, πέρασε πολλά. Ωραία, άσχημα, παιδικά, εφηβικά. 'Αλλα με γεμάτα συναισθήματα και άλλα με άδεια, αλλά πάντα με υπομονή και επιμονή σε όποια δυσκολία ή εμπόδιο εμφανιζόταν μπροστά του. 

Ποδοσφαιρικά έκανε τα πρώτα του βήματα στη Δόξα Μεγαλόπολης, όπως σχεδόν κάθε παιδί της περιοχής που θέλει να ασχοληθεί με το άθλημα. Στη συνέχεια πέρασε από τις ακαδημίες του Αστέρα, επέστρεψε στην πόλη του, ανέβασε την πρώτη του ομάδα στο Α τοπικό, πήγε στην αντίπαλο Φαλαισία, έβγαλε μάτια με την απόδοσή του και αποτέλεσε το συνώνυμο του "γιατί" μετά από κάθε αγώνα.

Ένα "γιατί" που περιπλανιόταν σχετικά με το πώς αυτός ο παίκτης δεν κατάφερε να πάρει νωρίτερα την ευκαιρία να αγωνιστεί σε υψηλό επίπεδο και να δουλέψει κάτω από επαγγελματικές συνθήκες ώστε να αναδείξει το ταλέντο του και τα χαρακτηριστικά του. Η αλήθεια είναι πως αυτό, έστω και θεωρητικά, θα γινόταν αν δεν του έριχνε τη δυνατή σφαλιάρα η ζωή, της απώλειας του πατέρα του σε μικρή ηλικία όπου καταλαβαίνουμε όλοι πόσο δύσκολο είναι να το διαχειριστείς και πόσο πίσω αφήνει τον οποιοδήποτε στόχο. 

Μοιραία, οι ακαδημίες του Αστέρα μπήκαν σε δεύτερη μοίρα, η επιστροφή στη Μεγαλόπολη ήταν μονόδρομος, όμως ταυτόχρονα και μια νέα ποδοσφαιρική αρχή από εκεί που ξεκίνησε. Εκεί που μύρισε πρώτη φορά το χορτάρι, εκεί που κλώτσησε πρώτη φορά μπάλα, εκεί που φώναξε πρώτη φορά γκολ. 

Ο Γιάννης άρχισε να παίρνει ξανά τα πάνω του, ακολούθησε το δρόμο της δουλειάς και της υπομονής και δεν το πείραξε να αγωνιστεί με την ομάδα της πόλης του στο β' τοπικό! Εννοείται πως η παρουσία του ήταν εξαιρετική και το καλοκαίρι ήρθε η πρόταση της Φαλαισίας για να τον πείσει να αλλάξει φανέλα, αλλά όχι περιοχή. Η συγκεκριμένη ομάδα, με στόχους πρωταθλητισμού, είδε στον συγκεκριμένο παίκτη αυτόν που θα την οδηγήσει στο παραπάνω επίπεδο και θα προσελκύσει και άλλα παιδιά της πόλης να ντυθούν στα χρώματά της. Αλλωστε, τα ηνία τα είχε και τα έχει η ιστορική Δόξα. Δεν υπάρχει ερώτημα σχετικά με το πώς τα πήγε.

Ο πρώτος μύθος που θα χρησιμοποιήσω (θα σας κουράσω με ακόμα έναν) λέει πως στα αποδυτήρια αντιπάλου ομάδας πριν έρθει αντιμέτωπη με τη Φαλαισία ο κόουτς των φιλοξενούμενων είπε προς τους ποδοσφαιριστές του: "Εχω ακούσει για έναν Κώτσιρα που παίρνει τη μπάλα, τους περνάει όλους και σκοράρει. Μη δω τίποτα τέτοιο, δεν είμαστε σχολικό πρωτάθλημα εδώ". Στο πρώτο δεκάλεπτο ο Γιάννης είχε ανοίξει ήδη το σκορ με καταπληκτική ενέργεια. Φοβερές σεζόν. Εσκισε. Επαιξε, σκόραρε, ανέβασε σκάλες το τοπικό ποδόσφαιρο και εντυπωσίασε. Τρία χρόνια γεμάτα επιτυχίες. 

Και τρία χρόνια, το γνωστό παράπονο από όσους ήταν κοντά στα πρωταθλήματα της ΕΠΣΑ. "Γιατί να μην παίζει σε Εθνική κατηγορία, γιατί να μην δείχνει σε μεγαλύτερο κοινό τις ικανότητες του, γιατί να μην ζει από το ποδόσφαιρο". 

Σε όλα αυτά, πάντα δίπλα του, η μητέρα του. Σε κάθε επιλογή του, σχεδόν σε κάθε ματς, συνεχώς ενήμερη για τις επιδόσεις του. Αν ψάξετε τον πρώτο  του μάνατζερ ή αυτόν που τον ανέδειξε θα βρείτε την κυρία Κωνσταντίνα. Αυτή τον πήγε στον Παναρκαδικό, αυτή τον πίστεψε, αυτή ανέχτηκε τις παθογένειες του τοπικού ποδοσφαίρου ή έστω κάποιων που παίζουν με τις τύχες τέτοιων παιδιών. Γιατί η μεταγραφή του Γιάννη από τη Φαλαισία στον Παναρκαδικό μόνο εύκολη και ανέξοδη δεν ήταν. 

Στο πλάι της μητέρας του βάλτε και την αδερφή του, Βασιλική. Η λατρεία της δεν περιγράφεται. Αλλωστε συχνά πυκνά δεν έχει κανέναν ενδοιασμό να το παρουσιάζει ακόμα και μέσω των social media γιατί ίσως είναι και η πρώτη που τον αποκάλεσε έτσι όπως ελπίζουμε να τον προσφωνήσουν πολλοί. "ΑΣΤΕΡΙ". 

Η πρώτη χρονιά με τον Παναρκαδικό έφερε και τις προτάσεις ομάδων μεγαλύτερων κατηγοριών. Οι επισκέψεις προέδρων συχνές, τα τηλέφωνα το ίδιο, οι πρώτες σκέψεις για το κάτι παραπάνω, γεγονός. Ο μύθος θέλει γνωστό πρόεδρο ομάδας της Β Εθνικής να τον καλεί στο σπίτι του στην Αθήνα και στην είσοδο να ακούει από κάποιον ογκώδη τύπο, "άντε παικταρά μου υπέγραψε και εσύ να τελειώνουμε". Κάτι τέτοιο δεν έγινε, το ένστικτο λειτούργησε σωστά και η επιλογή παραμονής στο Τριφύλλι, έγινε αυτομάτως η λύση. 

Εκείνη η πρώτη χρονιά με τον Παναρκαδικό έφερε και τα πρώτα βλέμματα από τον Αστέρα. Οι καθημερινές αναφορές συμπαικτών, προπονητών, site προσέλκυσαν και τους ήδη διαβασμένους ανθρώπους των Κιτρινομπλέ που ασχολήθηκαν με την περίπτωσή του. Μπορεί όχι άμεσα, αλλά όσο έπρεπε. Οσο έπρεπε για να παίξει ακόμα μία χρονιά στη Γ' Εθνική, να δουλέψει, να προπονηθεί, να πάρει παιχνίδια και στο τέλος της να κάνει το μεγάλο άλμα. 

Στο πρόσωπό του, είτε αρέσει, είτε όχι, είναι όλα τα παιδιά της Αρκαδίας που ασχολούνται με το ποδόσφαιρο και ιδρώνουν για να πιάσουν το όνειρό τους. Στο πρόσωπό του, είναι η ελπίδα του Αρκά ποδοσφαιριστή που παλεύει σε άσχημα γήπεδα, σε ερασιτεχνικές συνθήκες και είναι ένα βήμα πριν την απογοήτευση. 

Αυτή η μεταγραφή φέρνει ανάποδα το συγκεκριμένο συναίσθημα και βροντοφωνάζει για δουλειά, πάθος, σωστή νοοτροπία και δίνει την αισιοδοξία σε εκατοντάδες νεαρούς αθλητές να κυνηγήσουν το όνειρό τους. Ο Αστέρας είναι εδώ, παρακολουθεί, αναγνωρίζει και ξέρει να δίνει ευκαιρίες. 

Αυτό έκανε και αυτό θα κάνει. Δίνει ξανά και με την καλύτερη απόδειξη την ώθηση σε όλες τις ομάδες του νομού, από το Λεωνίδιο μέχρι την άλλη άκρη της Αρκαδίας για σωστή αντιμετώπιση των ποδοσφαιριστών και ο Γιάννης αποτελεί πλέον τον ήρωά μας. Αυτόν που θέλαμε να γίνουμε και αυτόν που επιθυμούμε για τα παιδιά μας, τους φίλους μας, τον οποιονδήποτε. Η ώρα της ανταμοιβής των κόπων έφτασε. Και μακάρι να γίνει το παράδειγμα για όλους. 

Η μεγαλύτερη δικαίωση ενός ταλαντούχου Αρκά ποδοσφαιριστή της σύγχρονης εποχής είναι γεγονός! Καλή επιτυχία, Γιάννη!