Ένα χτύπημα αισιοδοξίας, ενέργειας και ζωής

Μας χαιρέτισε η "Κότταινα". Λαχεία, χαμόγελα, ατάκες και χτυπήματα. Πολλά χτυπήματα. Πλάτη να 'χες, να σε χορτάσει! Μοναδική φιγούρα που ερχόταν στο τραπέζι σου για να σου δώσει λίγη από την ενέργειά της, δοκίμαζες δεν δοκίμαζες την τύχη σου από τα δικά της χέρια.

Οι περισσότεροι θα έχετε και από μια ιστορία να διηγηθείτε. Είτε πρωί, είτε μεσημέρι, είτε βράδυ ή ακόμα και ξημερώματα. Όπως στη φωτογραφία που βλέπετε και έπεσα "θύμα" της, μία από τις πολλές φορές, εγώ και η παρέα μου.

Πλησίαζε, χαμογέλαγε, έλεγε ένα "ρε τους λεβέντες" και μετά άρχιζες να μετράς! Βαρύ χέρι ρε παιδάκι μου! Όταν την έβλεπες να έρχεται και υπήρχε κάποιος που δεν ήξερε τι θα ακολουθήσει, της έκανες νόημα να πάει σε αυτόν και εκείνη, άλλο που δεν ήθελε, άρχιζε τα χτυπήματα με όλη της την δύναμη!

Οσοι παρεξηγούνταν, το συνήθιζαν, όσοι γνώριζαν, το απολάμβαναν! Πιστεύω πως είναι ελάχιστοι αυτοί που δεν τις έχουν "φάει" και ακόμη λιγότεροι όσοι δεν την ήξεραν. Ανθρωποι που έχουν επισκεφτεί λίγες φορές την πόλη και έμαθαν το δυσάρεστο γεγονός, έσπευσαν να εκφράσουν τα συλλυπητήρια τους για μία ξεχωριστή μορφή που είχε προστεθεί στις πολλές, είναι η αλήθεια, που έχει η πόλη μας.

Είμαι σίγουρος πως τόσο ευχάριστο χτύπημα δεν θα συναντήσουμε ποτέ. Ένα χτύπημα αισιοδοξίας και θετικής ενέργειας που προκαλούσε χαμόγελα και ακόμα και στις άσχημες στιγμές σου σε έκανε να χαίρεσαι που είσαι καλά, που είσαι με την παρέα σου και βρίσκεις χρόνο για τον εαυτό σου!

Αυτά έχει ζωή… Συλλυπητήρια στην οικογένειά της και είναι δεδομένο πως οι αναμνήσεις θα την κάνουν αξέχαστη.