ΑΠΟΨΕΙΣ

Δύο παραδείγματα που συγκινούν, παραδειγματίζουν και θα αποτελέσουν κανόνα για τους μικρούς φίλους του Αστέρα παρουσιάστηκαν από τον Στάικο Βεργέτη και τους Τάσο Τσοκάνη και Κώστα Θεοδωρόπουλο. Το πρώτο αφορούσε το πέταγμα της αγριόχηνας και το δεύτερο τον αθλητή των 400μ. στην Ολυμπιάδα της Βαρκελώνης, Ντέρεκ Ρέντμοντ. Δύο διαφορετικές ιστορίες που θα συνοδεύουν τις ψυχές των μαθητών για μια ζωή. 

Αξίζει να τις επαναλάβουμε. 

Το πέταγμα της αγριόχηνας:

Αν μια αγριόχηνα ξεφύγει από τον σχηματισμό, ξαφνικά αισθάνεται τη δυσκολία και την αντίσταση στην προσπάθεια να πετάξει μόνη της και πολύ γρήγορα επιστρέφει στο σχηματισμό μαζί με τις άλλες. Όπως και οι αγριόχηνες έτσι και οι άνθρωποι που μοιράζονται μια κοινή κατεύθυνση  και ένα ομαδικό πνεύμα με τους γύρω τους μπορούν να φτάσουν πιο γρήγορα και πιο εύκολα εκεί που πηγαίνουν αντίθετα με εκείνους που προσπαθούν να τα καταφέρουν μόνοι τους.  

Όταν μια αγριόχηνα κουραστεί πάει στο πίσω μέρος του σχηματισμού και μια άλλη αγριόχηνα παίρνει τη μπροστινή θέση. Αν οι άνθρωποι είχαν τόση λογική όσο και οι αγριόχηνες, θα συνειδητοποιούσαν πως τελικά η επιτυχία τους εξαρτάται από την συνεργασία τους σαν ομάδα, κάνοντας ο καθένας με τη σειρά του τις δύσκολες δουλειές και αναλαμβάνοντας την αρχηγία. 

Οι αγριόχηνες που βρίσκονται στο πίσω μέρος του σχηματισμού φωνάζουν για να ενθαρρύνουν εκείνες που βρίσκονται μπροστά ώστε να αυξήσουν την ταχύτητα τους. Είναι σημαντικό οι "φωνές απ' τα πίσω" να είναι ενθαρρυντικές. Διαφορετικά είναι απλές φωνές και τίποτα άλλο. Όταν μια αγριόχηνα αρρωστήσει ή τραυματιστεί, δύο άλλες αγριόχηνες αφήνουν τον σχηματισμό και την ακολουθούν προς τα κάτω για να την βοηθήσουν και την προστατέψουν.

Παραμένουν με το άρρωστο μέλος του σμήνους μέχρι να μπορέσει να πετάξει ξανά ή να πεθάνει. Μετά ξαναπετάνε με ένα άλλο σμήνος που περνά ή προσπαθούν να προλάβουν το δικό τους. "Μακάρι να είμαστε και εμείς τόσο θυσιαστικοί, ώστε να αξίζουμε τέτοιους φίλους όταν το έχουμε ανάγκη", είπε στους μαθητές περνώντας το μήνυμα της ομαδικότητας και της συνεργασίας.

Ο αθλητής Ντέρεκ Ρέντμοντ στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης το 1992:

Ο αθλητής ήταν από τα φαβορί για την κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου στους αγώνες  400μ., ωστόσο ένας μεγάλος πόνος στο πίσω μέρος του ποδιού του,  στα 150μ, της διαδρομής, τον κράτησε πίσω. Ο αθλητής δεν θέλησε να εγκαταλείψει την προσπάθεια του και αφού διέκοψε προσωρινά την προσπάθεια του, συνέχισε την διαδρομή του, κουτσαίνοντας μέχρι τον τερματισμό.

Ο πατέρας του έσπασε την γραμμή των ανθρώπων ασφαλείας και οι δύο άνδρες συνέχισαν μαζί την διαδρομή. Λίγο πριν τον τερματισμό της διαδρομής, ο πατέρας του αθλητή άφησε τον γιο του να τερματίσει μόνος του την διαδρομή, αναγκάζοντας 65.000 θεατών να σπεύσουν σε παρατεταμένο χειροκρότημα.

"Όταν δεν τα παρατάς, δεν αποτυγχάνεις ποτέ", είπε στους μαθητές πληροφορώντας τους ότι την επόμενη χρονιά ο ίδιος αθλητής κέρδισε το χρυσό μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, ενώ ταυτόχρονα ζήτησε και υπακοή στους γονείς λέγοντας: "Η μητέρα σου και ο πατέρας σου είναι τα μεγαλύτερα στηρίγματα που έχεις στην ζωή σου. Είναι οι δύο άνθρωποι που δεν θα σε κοροϊδέψουν ποτέ, που δεν θέλουν το κακό σου, που πάντα σε αγαπάνε, πάντα σε στηρίζουν σε όλη σου την ζωή. Είναι οι άνθρωποι που σε έφεραν στην ζωή και οι άνθρωποι που θα σε βοηθάνε σε κάθε σου δυσκολία.

Ο Αστέρας αποδεικνύει με τους εκπροσώπους του, όπως τον προπονητή Στάικο Βεργέτη, πως έχει την παιδεία και τους ανθρώπους να την μεταλαμπαδεύσουν στη νέα γενιά που μεγαλώνει μέσα σε δυσκολίες και θυσίες γονέων και όχι μόνο.

Ενας καφές και μία βόλτα είναι η τυπική συνέχεια μίας προπόνησης που ολοκληρώθηκε. Για τον Αστέρα, όμως, είναι η προσέγγιση των παιδιών, η διδασκαλία τους και η γνωριμία με τον υγιή αθλητισμό που επιμορφώνει και αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση. 

Τέτοιο είναι ο Αστέρας και οι άνθρωποί του που κόντρα σε όσα συμβαίνουν στο ελληνικό ποδόσφαιρο, αυτοί αντιδρούν με ενέργειες όπως αυτή!

Μπράβο σε όλους!