ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ μέχρι να βγει να τραγουδήσει η χοντρή...

Λίγες ώρες ακόμη. Ο Αστέρας πρέπει να συνεχίσει από εκεί που έμεινε στην Τρίπολη με την Μακάμπι και να πανηγυρίσει μια πρόκριση που θα τον αλλάξει επίπεδο. Αν η ομάδα τα καταφέρει, από την Παρασκευή κι έπειτα τίποτα δεν θα είναι πια ίδιο. Η επόμενη μέρα, όμως, μπορεί να περιμένει...

Ο Αστέρας πρέπει να δείξει υψηλά επίπεδα συγκέντρωσης, η ομάδα να μη χάσει δευτερόλεπτο το μυαλό της και η πρωταρχική σκέψη στο "Αντώνης Παπαδόπουλος" να είναι το μηδέν στην άμυνα. Όχι φοβισμένα, αλλά συγκροτημένα. Όχι με σκοπιμότητα, αλλά με μέθοδο. Όχι με ηττοπάθεια, αλλά με πίστη. Το μηδέν πίσω και μπροστά κάτι καλό θα βγει (πάλι).

Άλλωστε είναι δύσκολο όταν οι Αρκάδες παίζουν με το "σύστημα των κοντών" να μην κάνουν πολλές ευκαιρίες σε οποιονδήποτε αντίπαλο. Ρόλε, Μάτσα, Ντε Μπλάσις είναι σοβαρός μπελάς για όλες τις άμυνες. Ο τρόπος που κινούνται, που αλλάζουν θέση και που εκτελούν, δεν είναι εύκολα προβλέψιμος.

Κουρμπέλης, Μουνάφο και Ουσέρο αλληλοσυμπληρώνονται ιδανικά, ενώ Γκοϊάν-Ζησόπουλος εμπνέουν εμπιστοσύνη, όπως και ο Θεοδωρόπουλος που δείχνει να ξέρει καλό καλύμπι στα απότομα και στα βαθιά. Παντελιάδης και Λούι είναι μπακ που προσφέρουν ασφάλεια στην άμυνα και προσθέτουν κύρος στην επιθετικότητα και ανάπτυξη της ομάδας από τα άκρα.

Με αυτή τη σύνθεση και αυτή τη λογική, ο Αστέρας έφτασε μέχρι εδώ. Και θέλει να συνεχίσει. Τίποτα δεν είναι πιο ισχυρό από το κίνητρο των ομίλων. Προσοχή όμως. Η ομάδα δεν έχει προκριθεί. Απλώς τα έχει πάει καλά στο πρώτο ημίχρονο. Οι αγώνες ωστόσο και οι μεγάλες παραστάσεις, τελειώνουν όταν βγαίνει η χοντρή να τραγουδήσει...