Αλλα Σπορ

Ο Αρκάς, Γιάννης Κούρος, αποτελεί παγκόσμιο πρότυπο με τις επιδόσεις του στον υπερμαραθώνιο δρόμο δείχνοντας τον δρόμο της υπομονής, της επιμονής, της διάθεσης και της σκληρής δουλειάς. 

Πιστός στην άποψη πως ο άνθρωπος δεν έχει όρια και με μοναδική συμβουλή εξόδου από κάθε μορφής κρίση την τόλμη και τον ηρωισμό, μίλησε στον Αρκαδία 93.8, με αφορμή ένα από τα πολλά παγκόσμια ρεκόρ που έχει σημειώσει.

Τι θυμάται 30 χρόνια μετά από τον αγώνα στο Μοντομπάν της Γαλλίας, πόσα έζησε όλα αυτά τα χρόνια σπάζοντας κάθε μορφής ρεκόρ, τι εμπειρίες αποκόμισε και τι τον έκανε να απογοητευτεί με την χώρα που τον γέννησε αλλά τον ανάγκασε να ζήσει σε διαφορετικές χώρες του εξωτερικού.

Φυσικά, η ζωή του, δεν χωρά ούτε σε χίλιες εκπομπές, όμως έστω και αυτά τα ελάχιστα που μας δήλωσε, δίνουν τον στίγμα, ενός υπεραθλητή που γεννήθηκε για να αποδείξει πως η ανθρώπινη οντότητα έχει απεριόριστες δυνατότητες. 

Οι δηλώσεις του στον Αρκαδία 93.8:

Πως είναι η καθημερινότητά σας; "Με πετυχαίνεται στην Σαλαμίνα. Όπως όλοι οι Ελληνες έχουμε τις δυσκολίες μας. Στον αγώνα πάντα, με αγωνιστικό πνεύμα εναντίον αυτής την κατάστασης που επηρεάζει τα πάντα, τον αθλητισμό, τις τέχνες, όλα".

Θυμάστε τους αγώνες που έχετε δώσει; "Εχω κάνει πάρα πολλούς, σίγουρα τους θυμάμαι, όχι όμως λεπτομέρειες. Μετά από κάθε αγώνα έχω έντονες αναμνήσεις, αν καταγράφεται κάτι έχει καλώς, κάθε αγώνας που έρχεται όμως επισκιάζει τον προηγούμενο".

Από τον αγώνα στην Γαλλία που διεξήχθη 30 χρόνια πριν τι θυμάστε; "Από τον συγκεκριμένο αγώνα θυμάμαι αρκετά γιατί είχε προηγηθεί το εξαήμερο της Νέας Υόρκης όπου είχα καταρρίψει  16 παγκόσμια ρεκόρ που ήταν ακατάρριπτα από το 1888. Θυμάμαι πως ήμουν φρέσκος από πλευράς κόπωσης, αλλά με ξάφνιασε το γεγονός πως ήμουν τόσο καλά Μάρτιο, γιατί πάντα ήμουν καλύτερα από τον Μάιο μέχρι τον Οκτώβριο. Παραδόξως ήμουν πολύ καλά και επιδίωξα να κάνω το παγκόσμιο ρεκόρ το οποίο κατάλαβα πως μπορώ να το καταφέρω στις 22 ώρες μιας και είχα κάνει καλύτερο χρόνο δύο ώρες περίπου από τον Αγγλο που το κατείχε!"

Σταμάτησα στις 23 ώρες γιατί θα διέλυα το ρεκόρ, σταμάτησα για να μην το πάω πολύ ψηλά! Επανήλθα στις 24 ώρες με χιονοθύελλα, πράγμα παράξενο για την εποχή, όμως το διασκέδασα γιατί ήταν σαν σε προπόνηση με διαλλείματα. Θα ήταν ακόμη μεγαλύτερο το ρεκόρ αν έδινα ότι μπορούσα. 

Σε κάθε αγώνα σκέφτεστε το ρεκόρ; Και τότε και σήμερα με ενδιαφέρει η επίδοση. Ηρθα σε αυτόν τον κόσμο για να αποδείξω πως η ανθρώπινη οντότητα έχει απεριόριστες δυνατότητες, με ενδιέφεραν οι επιδόσεις και να γράφω ιστορία, όσο και αν εξουθένωνα  το σώμα μου, πάντα υπερίσχυε ο στόχος".

Τι σκέφτεστε κατά τη διάρκεια του αγώνα; "Αυτό είναι και το κλειδί της επιτυχίας. Εχω γράψει ένα ολόκληρο βιβλίο όπου χρειάστηκαν 284 σελίδες για να το περιγράψω. Ο αθλητής σκέφτεται τα πάντα, αρνητικά και θετικά, αρκεί να είναι σε εγρήγορση ο εγκέφαλος, αν και το σώμα στέλνει μηνύματα εξάντλησης, το μυαλό δεν πρέπει να το σκέφτεται. Αψηφάς τα πάντα, αναγκάζεσαι να υπερβείς τον εαυτό σου και λειτουργείς τολμηρά και ηρωικά".

Είχατε βοήθεια στην προσπάθειά σας; "Είχα ανθρώπους κοντινούς μου και φίλους που μου συμπαραστάθηκαν. Από την πλευρά της πολιτείας, όχι μόνο δεν είχα βοήθεια αλλά είχα και πόλεμο. Εχω πάει στη Νέα Υόρκη με έρανο από ανθρώπους στην Αμερική για να κάνω ρεκόρ. Αναισθησία και αδιαφορία έζησα από ανθρώπους της πολιτείας. Την νοοτροπία των δημοσίων υπαλλήλων αν δεν πάρω μπόνους γιατί να δουλέψω παραπάνω  την συνάντησα και ελπίζω να έχει αλλάξει.

Θα έκανα την διαδρομή Χιροσίμα-Ναγκασάκι με αυτοσχέδιο μπλουζάκι ΑTHENS 1996 και ζήτησα από το υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού βοήθεια για να διαφημίσω με επιτυχία την προσπάθεια ανάληψης των Ολυμπιακών Αγώνων από την χώρα μου. Βρήκα τις αιτήσεις που έκανα μετά από μήνες σε ένα συρτάρι υπουργείου. Εγώ όμως είχα πάει, είχα κάνει εξαιρετική επίδοση, κέρδισα τον αγώνα και μάλιστα με μεγάλη απήχηση. Καταλαβαίνετε από αυτό το παράδειγμα τι εννοώ. 

Ακόμη και το γεγονός πως δεν μπήκε το αγώνισμα στην Ολυμπιάδα του 2004 ήταν από το γεγονός ότι ο υπεύθυνος σκέφτηκε ως νεοέλληνας και δεν το έκανε λόγω της δουλειάς που έπρεπε να προηγηθεί".

Τι πιστεύετε πως λείπει από την εποχή μας; Λείπει η παιδεία και η αυτογνωσία. Μέσα από τον αθλητισμό καταλαβαίνεις πολλά. Οι φαντασιόπληκτοι υπάρχουν παντού και κάνουν κακό μην έχοντας αυτογνωσία. Οι καταστάσεις βέβαια προκύπτουν από τα οικονομικά της χώρας, υπάρχει προέκταση στις ηθικές αρχές και τα πράγματα είναι ακόμη πιο δύσκολα για τους περισσότερους που μόχθησαν, στερήθηκαν και τώρα καλούνται να πληρώσουν για τον τεμπέλη ή τον βολεμένο από τις εκάστοτε καταστάσεις. 

Δεν μπορώ να μην ρωτήσω… Πώς καταλάβατε το χάρισμά σας; "Ηρθε σταδιακά. Με τους αγώνες δρόμου ασχολιόμουν από μικρό παιδί, όπως και με το μήκος. Μικρές αποστάσεις, μετά μεγαλύτερες μέχρι που ήρθε και ο μαραθώνιος. Είδα στον χαρακτήρα μου πως ταιριάζουν ακόμη μεγαλύτερα πράγματα. Τερμάτιζα τον μαραθώνιο της Αθήνας και γυρνούσα πίσω να βοηθήσω και συναθλητές μου να τερματίσουν. Εκανα το Αθήνα-Σπάρτη, μετά ήρθαν οι προσκλήσεις και επειδή είμαι άνθρωπος που πιστεύει πως δεν υπάρχουν φραγμοί και όρια, τα ανίχνευσα όλα αυτά και προχώρησα".