Παναρκαδικος

Ο Παναρκαδικός τη σεζόν 2010 - 2011, επέστρεψε μετά από μια δεκαετία στις εθνικές κατηγορίες και συγκεκριμένα στην τότε Δ΄ εθνική κατηγορία.

Μια οικονομικά ισχυρή διοίκηση του Γιώργου Παπαηλίου, προχώρησε σε ένα παιδομάζωμα πολλών ταλαντούχων παικτών κυρίως από την Τρίπολη αλλά και από άλλες περιοχές της Αρκαδίας.

Στον πάγκο ήταν ο Τάκης Δημητρέλης που ήταν και ο προπονητής που κατέκτησε την προηγούμενη χρονιά τον τίτλο της Α΄Αρκαδίας.

Ο πρώτος γύρος κύλησε εφιαλτικά, οι σχέσεις στην ομάδα είχαν αρχίσει να είναι προβληματικές και παραμονή των Χριστουγέννων του 2010, η διοίκηση και το τεχνικό επιτελείο παραιτούνται.

Όλα φάνταζαν μαύρα, η διάλυση και η αποχώρηση από το πρωτάθλημα ήταν τα επόμενα βήματα μέχρι που κάποιοι τριπολιτσιώτες παράγοντες μαζί με παλιούς παίκτες μπήκαν μπροστά.

Κανακάρης, Κούβαλης, Κοσκινάς, Συνοδινός, Ψυχογιός ήταν αυτοί που προέταξαν τα στήθη τους στην πρώτη γραμμή, ενώ σημαντική ήταν και η βοήθεια ανθρώπων του Αστέρα.

Υπηρεσιακός προπονητής ο Γρηγόρης Παναγιώταρος για δυο κρίσιμα ματς, δυο ισοπαλίες και οι ελπίδες απλά παρέμειναν ζωντανές.

Κάπου εκεί η διοίκηση φέρνει στην Τρίπολη τον θρύλο του ΠΑΟΚ και της Καλαμάτας, Αντώνη Μαυρέα και το νερό μπαίνει στο αυλάκι σιγά σιγά.


Ο Μαυρέας, με βοηθό το Γιώργο Σπανάκη, κρατάει όλους τους παίκτες με την προσωπικότητα του, η διοίκηση είναι ειλικρινής από την πρώτη στιγμή, πως λεφτά πολλά δεν υπάρχουν, οι παίκτες δίνουν ό,τι έχουν και δεν έχουν, προπονήσεις σε επαγγελματικά πρότυπα, στην ομάδα προστίθεται και η τεράστια εμπειρία του Καλογιαννίδη στην άμυνα και αρχίζει ένας δεύτερος γύρος όνειρο.

Στη βαθμολογία του δευτέρου γύρου, ο Παναρκαδικός είναι δεύτερος και χάνει την παραμονή για πέντε μόλις βαθμούς, ενώ παράλληλα κατακτά και το κύπελλο Αρκαδίας, νικώντας την έτερη αρκαδική εκπρόσωπο στη Δ΄εθνική, τις Βρασιές, με 1 - 0 στην παράταση. Στο κύπελλο ερασιτεχνών εκείνη τη χρονιά αποκελιστηκε από την πρωταθλήτρια ομάδα του Αστέρα Μαγούλας, ο οποίος είχε τρομακτικό μπάτζετ.

Η εντεκάδα του Παναρκαδικού στο τελικό κυπέλλου απένατι στις Βρασιές, στο Κολοκοτρώνης.

Η ομάδα κερδίζει το φίλαθλο κοινό της πόλης, τα παιχνίδια έχουν αρκετούς φιλαθλους και οι βάσεις για ένα υγιές μέλλον έχουν μπεί.

Η ομάδα αυτή είχε μέλλον αλλά και ισχυρές προσωπικότητες στο ρόστερ της, γι΄αυτό ανέτρεψε μια δύσκολη κατάσταση. Μαυρέας και Καλογιαννίδης έχουν σπουδαία πορεία στο χώρο ως παίκτες, ο Καλογιαννίδης ακόμα πρωταγωνιστεί ως προπονητής στα τοπικά.

Βράβευση της ομάδας από τον τότε Δήμαρχο, Γιάννη Σμυρνιώτη. Αριστερά ο προπονητής Αντώνης Μαυρέας, δεξιά το μέλος της διοίκησης και τότε αντιδήμαρχος, Δημήτρης Κοσκινάς.

Ο νεαρός τερματοφύλακας Γεωργακόπουλος, δανεικός από Αστέρα, παίρνει εμπειρίες και ένα χρόνο μετά παίζει ημιτελικό κυπέλλου με τον ΠΑΟΚ.

Μπακογιαννάκης, Μπούτας, Μέλλος, αφοί Λαγοί, Πετρόπουλος, Μπεντεβής, Μέλλος, Κωστάκης, Τσιόγκας, Τζανής, Δήμος, Κοσκολός, Ψυχογιός πιστοί στρατιώτες της ομάδας στα εύκολα και στα δύσκολα.

Η ομάδα μένει σχεδόν η ίδια, προστέθηκαν τρείς ποιοτικότατοι παίκτες, Καδάς και αδέφια Κυριακόπουλου και δύο σεζόν μετά φτάνει μια ανάσα από την κατάκτηση του Κυπέλλου Ερασιτεχνών Ελλάδος, με το ρόστερ να αποτελείται σχεδόν μόνο από αρκάδες ποδοσφαιριστές.

Αυτοί έβαλαν τα θεμέλια για την εδραίωση του Παναρκαδικού στις εθνικές κατηγορίες την τελευταία δεκαετία, με βασικό τους δόγμα την αγάπη για την ομάδα, την πόλη αλλά και το " ένας για όλους και όλοι για έναν".

Νεαροί φίλοι της ομάδας που πανηγυρίζουν σε προπόνηση, κρατώντας το κύπελλο!