Παναρκαδικος

ΑΣΤΕΡΑΣ Ατρόμητος

Δεύτερος βαθμός με "buzzer beater" για φέτος. Θα πει κανείς τυχερός στάθηκε την περασμένη Κυριακή και έφυγε από την Κάτω Αχαγιά με τον βαθμό. Είναι όμως τύχη;

Ασφαλώς, θέλει και τύχη. Το να δημιουργήσεις μια φάση σε όλο το παιχνίδι και από αυτή να βρεις το γκολ της ισοφάρισης μπορεί να χαρακτηριστεί τυχερό. Ομως το να είσαι μέσα στο παιχνίδι μέχρι και το 93' δεν είναι τύχη, αλλά ικανότητα.

Οι γηπεδούχοι χρειάζονταν τον βαθμό πάση θυσία. Ο Παναρκαδικός είχε κάνει "κάβα" και το ματς δεν ήταν για τους πράσινους ζωής και θανάτου. 

Το παιχνίδι ήταν κακό ποιοτικά (συμφώνησαν σε αυτό οι προπονητές των δύο ομάδων μετά το τέλος της αναμέτρησης). Ενα κλασικό παιχνίδι Γ' Εθνικής στο οποίο υπήρχε σκοπιμότητα, υπομονή και λιγοστές ευκαιρίες.

Τέσσερις για την ακρίβεια! Τρεις για τους γηπεδούχους και μια για τους φιλοξενούμενους. Παρά το γεγονός όμως ότι η Αχαϊκή είχε τις φάσεις (έστω τις 3) ο Παναρκαδικός είχε την μπάλα.

Από μια ασυνενοησία στην άμυνα της βρέθηκε πίσω στο σκορ η ομάδα του Αντωνόπουλου στην πρώτη στιγμή του παιχνιδιού. Στο δεύτερο κινδύνευσε ουσιαστικά άλλη μια φορά ενώ στο 93' ήρθε ο βαθμός.

Σύγχηση στην περιοχή και 1-1. Δεν βρέθηκε τυχαία στην περιοχή όμως η μπάλα. Φάουλ λίγο έξω από την περιοχή, "λουκούμι" για το αριστερό του Καδά. Χτύπημα χαμηλό, ασταθής απόκρουση, γκολ ο Λουκόντζια με κοντινή προβολή.

Ο Παναρκαδικός δεν ήταν καλός στην Αχαϊκή, επιθετικά τουλάχιστον. Αμυντικά όμως σταθερός και σίγουρος. 

Ετσι πήρε τον βαθμό, χάρη στην άμυνα του και όχι στην τύχη.