Αρχική

Η ομάδα της νέας αγωνιστικής περιόδου αποτελεί ένα μείγμα από διαφορετικές εθνικότητες, κουλτούρες, φιλοσοφία ποδοσφαίρου, αλλά με τη σημαία στην ούγια της να μην γράφει ούτε Ελλάδα, ούτε Γαλλία, Ιταλία ή Σλοβακία, ούτε Αργεντινή. Γράφει "Αστέρας".

Αυτό συμβαίνει σε όλα τα κορυφαία ποδοσφαιρικά κλαμπ σε όλο τον κόσμο. Στο σύγχρονο ποδόσφαιρο κανείς δεν μπορεί να φτιάξει ομάδα με ποδοσφαιριστές μόνο από την πατρίδα του, αλλά και αντίστοιχα με ποδοσφαιριστές μόνο από τον υπόλοιπο πλανήτη. Ο Αστέρας αυτό που κάνει είναι να ακολουθεί τους "κανόνες" με τους οποίους δημιουργούνται οι μεγάλες ομάδες. 

Το πρώτο στοίχημα για τον προπονητή, λοιπόν, είναι να καταφέρει να "δέσει" αυτό το μείγμα για να βγάλει το αποτέλεσμα που επιθυμεί. Σε ποιότητα, η οποία θα κριθεί εν καιρώ με την παρουσία μέσα στους αγωνιστικούς χώρους. Αλλά και σε ομοψυχία. 

Αυτό το δεύτερο σε κάποιο βαθμό φάνηκε στον αγώνα με την Καμπούρ. Και μπορούμε να το εξηγήσουμε με αγωνιστικούς λόγους. Η πίεση ψηλά, όπως αυτή που άσκησε ο Αστέρας, χρειάζεται αλληλοκαλύψεις. Το "άπλωμα" του παιχνιδιού, με παιχνίδι από τα άκρα, χρειάζεται τη συμμετοχή όλης της ομάδας. Η πειθαρχία στο πλάνο ανάπτυξης αλλά και στην ανασταλτική λειτουργία δεν μπορεί να πετύχει αν έστω και ένας κρίκος της αλυσίδας δεν ακολουθεί. 

Ως πρώτη εντύπωση, λοιπόν, αυτά τα στοιχεία είδαμε από τον Αστέρα του πιο δυνατού από τα δύο φιλικά τεστ που έχει δώσει ως τώρα. Ως επόμενα χαρακτηριστικά, είδαμε επίσης ορθολογισμό, ρεαλισμό, τα "κανονικά" που πρέπει να κάνει μια ομάδα μέσα στο γήπεδο με ποδοσφαιριστές που μπορούν να παίξουν σε περισσότερες από μία θέση και είναι όλοι ενεργοί. Αυτά, αποτελούν πια "κατάκτηση" του Μάκη Χάβου. 

Και όλα μαζί, αποτελούν "κατάκτηση" όλων μαζί. Των ποδοσφαιριστών του Αστέρα. Από τη στιγμή που φορούν τη φανέλα με το "αστέρι", αυτός είναι πια ο τίτλος που τους ακολουθεί. Τα υπόλοιπα και το πού θα φτάσει η ομάδα θα φανούν επί χόρτου, που λένε!