Προφανώς και ο ένας βαθμός είναι το κέρδος που όλοι βλέπουμε. Μετά από ένα σερί πέντε ηττών, η ισοπαλία έδωσε μία ανάσα στην ομάδα καθώς ήρθε απέναντι σε έναν αντίπαλο που έχει πλέον τον ίδιο στόχο. Θυμίζω ότι με ήττα, ο Λεβαδειακός θα έφτανε τον Αστέρα βάζοντας τους Αρκάδες με την πλάτη στον τοίχο. Πλέον όμως οι κιτρινομπλέ όχι μόνο διατήρησαν το +3, κράτησαν και την ισοβαθμία με τους Boιωτούς.
Παράλληλα κέρδισαν στη Λιβαδειά την ηρεμία τους ενόψει του πολύ κρίσιμου αγώνα απέναντι στον ΠΑΣ την Κυριακή στην Τρίπολη. Η έκτη σερί ήττα θα ακύρωνε το μομέντουμ της επιστροφής του Στάικου Βεργέτη στην ομάδα. Έχοντας την ίδια ώρα μόνο τον Ηρακλή από κάτω (σ.σ. η Βέροια μοιάζει ήδη καταδικασμένη), η προετοιμασία για το επόμενο ματς θα γινόταν κάτω από αφόρητο ψυχολογικό βάρος.
Στη Λιβαδειά ο Αστέρας κέρδισε και μία σπίθα που έμοιαζε να είχε χαθεί. Δεν έθελξε με την απόδοσή του και ούτε πρόκειται να το κάνει μέχρι το τέλος της σεζόν. Θαύματα δεν μπορούν να γίνουν στα μέσα Μάρτη. Ο τρόπος όμως που πανηγυρίστηκε το 1-1, ένα κουβάρι όλοι στον πάγκο, έδειξε επιτέλους ότι υπάρχει νεύρο και πάθος. Υπάρχει σφυγμός που τον χρειάζεται η ομάδα για να αποφύγει τον εφιάλτη του υποβιβασμού.
Κέρδος και η παρουσία φίλων του Αστέρα στο γήπεδο. Δεν είναι ό,τι πιο εύκολο να περάσεις 6-7 ώρες στους δρόμους, σε εποχές που κάθε ταξίδι κοστίζει πολύ. Στο κρίσιμο σημείο όμως, ο κόσμος φώναξε "παρών" μακριά από την Τρίπολη. Άφησε στην άκρη την πίκρα του για την φετινή εικόνα της ομάδας και πήγε να σταθεί δίπλα της σε αυτό το κομβικό ματς.
Μην τα ξαναλέμε. Η χρονιά πήγε λάθος, ο ίδιος ο πρόεδρος ζήτησε "συγνώμη". Το θέμα είναι να παραμείνει ο Αστέρας εκεί όπου ανήκει για να πάρει μορφή ανάκαμψης η επόμενη σεζόν.
ΣΧΟΛΙΑ